71
پرتوی از تفسیر اهل بیت علیهم السلام (مبانی و روش) جلد دوم

هنگامى که به آنان گفته شود: «براى [خداوند] رحمان سجده کنید»، مى‏گویند: رحمان چیست؟).

ولى در مواردى، «رحمٰن»، بیانگر رحمت خاصّ الهى است، از جمله در آیات زیر:

۰.(یَوْمَ نَحْشُرُ ٱلْمُتَّقِینَ إِلَى ٱلْرَّحْمٰنِ وَفْداً.۱

۰.در آن روز که پرهیزگاران را دسته‏جمعى به سوى [خداوند] رحمان، محشور مى‏کنیم).

۰.(جَنّٰاتِ عَدْنٍ ٱلَّتِی وَعَدَ ٱلْرَّحْمٰنُ عِبٰادَهُ بِالْغَیْبِ.۲

۰.باغ‏هاى جاودانى که [خداوند] رحمان، بندگانش را در نهان وعده داده است).

۰.(إِذٰا تُتْلىٰ عَلَیْهِمْ آیٰاتُ ٱلْرَّحْمٰنِ خَرُّوا سُجَّداً وَ بُكِیًّا.۳

۰.وقتى آیات [خداوندِ] رحمان بر آنان خوانده مى‏شد، سجده‏کنان و گریان به خاک مى‏افتادند).

بر ‏عکس، صفت «رحیم» در قرآن کریم، غالباً در باره رحمت خاصّ الهى به کار رفته است، مانند این آیات:

۰.(وَ كٰانَ بِالْمُؤْمِنِینَ رَحِیماً.۴

۰.او نسبت به مؤمنان، همواره مهربان بوده است).

۰.(إِنَّهُ بِهِمْ رَؤُفٌ رَحِیمٌ.۵

۰.او به آنان، رئوف و مهربان است).

1.. مریم: آیۀ ۸۵ .

2.. مریم: آیۀ ۶۱.

3.. مریم: آیۀ ۵۸. نیز، ر. ک: مریم: آیۀ ۸۷ و ۹۶، طه: آیۀ ۱۰۹.

4.. احزاب: آیۀ ۴۳.

5.. توبه: آیۀ ۱۱۷.


پرتوی از تفسیر اهل بیت علیهم السلام (مبانی و روش) جلد دوم
70

واسِعَةٍ؛۱ پروردگار شما، رحمتی گسترده‏ دارد) و (رَبَّنٰا وَسِعْتَ كُلَّ شَیْءٍ رَحْمَةً وَ عِلْماً؛۲ پروردگارا! رحمت و علم تو، همه چیز را فراگرفته است) و (وَ رَحْمَتِی وَسِعَتْ كُلَّ شَیْءٍ؛۳ رحمتم همه چیز را فرا گرفته است).

دسته دوم: آیاتى که رحمت الهى را ویژه برخى افراد خاص مى‏دانند، مانند: (إِنَّ رَحْمَتَ ٱللّٰهِ قَرِیبٌ مِنَ ٱلْمُحْسِنِینَ؛۴ رحمت خدا به نیکوکاران نزدیک است) یا (فَأَمَّا ٱلَّذِینَ آمَنُوا بِاللّٰهِ وَ اِعْتَصَمُوا بِهِ فَسَیُدْخِلُهُمْ فِی رَحْمَةٍ مِنْهُ؛۵ امّا آنها که به خدا ایمان آوردند و به او چنگ زدند، به زودى، همه را در رحمت خود، وارد خواهد ساخت).

در قرآن کریم، صفت «رحمان»، غالباً در مواردى به کار رفته که سخن از رحمت عامّ الهى است۶ و ظاهراً در همه مواردى که «رحمان» در رحمتِ پاداشى به کار نرفته، رحمت عامّ الهى منظور است، مانند آیات زیر:

۰.(قُلْ مَنْ كٰانَ فِی ٱلْضَّلالَةِ فَلْیَمْدُدْ لَهُ ٱلْرَّحْمٰنُ مَدًّا حَتّٰى إِذٰا رَأَوْا مٰا یُوعَدُونَ.۷

۰.بگو: کسى که در گم‏راهى است، باید [خداوند] رحمان به او مهلت دهد تا زمانى که آنچه را به آنها وعده داده شده، ببینند).

۰.(ٱلْرَّحْمٰنُ عَلَى ٱلْعَرْشِ اِسْتَوىٰ.۸

۰.همان بخشنده‏اى که بر عرش، مسلّط است).

۰.(وَ إِذٰا قِیلَ لَهُمُ اسْجُدُوا لِلرَّحْمٰنِ قالُوا وَ مَا ٱلْرَّحْمٰنُ.۹

1.. انعام: آیۀ ۱۴۷.

2.. غافر: آیۀ ۷.

3.. اعراف: آیۀ ۱۵۶.

4.. اعراف: آیۀ ۵۶.

5.. نساء: آیۀ ۱۷۵.

6.. در مجموع، صفت «رحمان» در قرآن، نزدیک به پنجاه بار در چنین مواردى به کار رفته است.

7.. مریم: آیۀ ۷۵.

8.. طه: آیۀ ۵.

9.. فرقان: آیۀ ۶۰.

  • نام منبع :
    پرتوی از تفسیر اهل بیت علیهم السلام (مبانی و روش) جلد دوم
    سایر پدیدآورندگان :
    عبدالهادي مسعودي، سيّد محمّدکاظم طباطبايي،
    تعداد جلد :
    3
    ناشر :
    انتشارات بنیاد پژوهش های اسلامی آستان قدس رضوی
    محل نشر :
    مشهد
    تاریخ انتشار :
    1398/01/01
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 6380
صفحه از 687
پرینت  ارسال به