(كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلىٰ نَفْسِهِ ٱلْرَّحْمَةَ.۱
۰.پروردگارتان، رحمت را بر خود مقرّر کرده است).
رحمت، یکی از صفتهای والای خداوند متعال است:
برای صفت «رحمت» در قرآن، مصداقهاى گوناگونى بیان شده است، که عبارت اند از:
یک. پیوند دوستى و اُلفت و محبّت:
۰.(وَ جَعَلْنا فِی قُلُوبِ ٱلَّذِینَ اِتَّبَعُوهُ رَأْفَةً وَ رَحْمَةً.۲
۰.و در دل کسانى که از او (عیسى علیه السلام) پیروى کردند، مهر و رحمتی قرار دادیم).
دو. رزق و روزى:
۰.(قُلْ لَوْ أَنْتُمْ تَمْلِكُونَ خَزائِنَ رَحْمَةِ رَبِّی إِذاً لَأَمْسَكْتُمْ خَشْیَةَ ٱلْإِنْفاقِ وَ كٰانَ ٱلْإِنْسانُ قَتُوراً.۳
۰.بگو: اگر شما داراى گنجینههاى رحمت پروردگار من بودید، آن گاه، از بیم تمام شدن، [از بخشش] خوددارى مىکردید و انسان، تنگنظر است).
سه. دانههاى باران:
۰.(وَ هُوَ ٱلَّذِی یُنَزِّلُ ٱلْغَیْثَ مِنْ بَعْدِ ما قَنَطُوا وَ یَنْشُرُ رَحْمَتَهُ وَ هُوَ ٱلْوَلِیُّ ٱلْحَمِیدُ.۴
۰.او کسى است که باران سودمند را پس از آن که مأیوس شدند، فرو مىفرستد و رحمت خویش را مىگسترانَد و او سرپرست و ستوده است).
چهار. عافیت از ابتلا و امتحان:
۰.(قُلْ أَ فَرَأَیْتُمْ ما تَدْعُونَ مِنْ دُونِ ٱللّٰهِ إِنْ أَرادَنِیَ ٱللّٰهُ بِضُرٍّ هَلْ هُنَّ كاشِفٰاتُ ضُرِّهِ أَوْ أَرادَنِی بِرَحْمَةٍ هَلْ هُنَّ مُمْسِكاتُ رَحْمَتِهِ قُلْ حَسْبِیَ ٱللّٰهُ عَلَیْهِ یَتَوَكَّلُ ٱلْمُتَوَكِّلُونَ.۵
