به همین دلیل، گمراهانی که سرنوشت آنان به دوزخ ختم شده، خود را ملامت میکنند و میگویند: اگر دعوت پیامبر بیرونی یا درونی الهی را پذیرفته بودیم، اکنون در دوزخ نبودیم:
۰.(وَ قَالُوا لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا كُنَّا فِى أَصْحَابِ ٱلسَّعِیرِ.۱
۰.گویند: اگر گوش میکردیم یا مىاندیشیدیم، هرگز در زمره دوزخیان نبودیم).
گفتنی است که خردورزی، اساس رهنمودهای الهی برای پیشگیری از گمراهی است. از این رو، رهنمودهای دیگری که در پی میآیند، مصداقهای این رهنمود شمرده میشوند.
۲. پیروی از علم
نخستین رهنمود عقل برای پیشگیری از ضلالت و گمراهی، پیروی از علم است. در قرآن با تعبیرهای گوناگونی بر این رهنمود تأکید شده است.۲
از نگاه قرآن، یکی از علل اساسی ضلالت مردم، این است که تنها بر اساس حدس و گمان، و بدون این که به چیزی علم و اطمینان داشته باشند، از آن پیروی میکنند. بر این پایه، فراوانیِ پیروان مکاتب و عقاید مختلف، دلیل حقّانیت آنها نیست؛ چرا که اکثریت مردم از گمان و پندار پیروی میکنند، نه از علم و یقین. سخن خداوند سبحان در این باره چنین است:
۰.(وَإِن تُطِعْ أَكْثَرَ مَن فِى ٱلاَرْضِ یُضِلُّوكَ عَن سَبِیلِ ٱللهِ إِن یَتَّبِعُونَ إِلَّا ٱلظَّنَّ وَإِنْ هُمْ إِلَّا یَخْرُصُونَ.۳
۰.اگر از بیشتر مردم زمین فرمان برى، تو را از راه خدا گمراه خواهند کرد. آنان جز از گمان و پندار، پیروى نمىکنند و جز به گزاف و تخمین سخن نمىگویند).