پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود:

۰.رَجُلٌ قَتَلَ نَبیّاً أو رَجُلاً أمَرَ بِمَعروفٍ وَ نَهیٰ عَن مُنکَرٍ.

۰.هر کس پیامبرى یا کسى را بکشد که امر به معروف و نهى از منکر کرده است، بکشد.

سپس این آیه را قرائت فرمود:

۰.(وَ یَقْتُلُونَ النَّبِیِّینَ بِغَیْرِ حَقٍّ وَ یَقْتُلُونَ الَّذِینَ یَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النَّاسِ فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِیمٍ.^۱

۰.و پیامبران را به ناحق مى‏کشند و [نیز] مردمى را که به عدالت امر مى‏کنند، می‏کشند. آنان را به کیفری دردناک بشارت ده).

سپس فرمود:

۰.یا أبا عُبَیدَةَ! قَتَلَت بَنو إسرائیلَ ثَلاثَةً وَ أربَعینَ نَبیّاً مِن أوَّلِ النَّهارِ فی ساعَةٍ واحِدَةٍ فَقامَ مِئَةُ رَجُلٍ وَ اثنا عَشَرَ رَجُلاً مِن عُبّادِ بَنی إسرائیلَ، فَأَمَروا مَن قَتَلَهُم بِالمَعروفِ وَ نَهَوهُم عَنِ المُنکَرِ، فَقُتِلوا جَمیعاً مِن آخِرِ النَّهارِ فی ذٰلِکَ الیَومِ.^۲

۰.ای ابو عبیده! بنی ‏اسرائیل در آغاز روز و در یک ساعت، چهل و سه پیامبر را کشتند. آن‏ گاه، صد و دوازده نفر از عابدان بنی اسرائیل برخاستند و آن قاتلان را امر به معروف و نهی از منکر کردند، و آنها (عابدان) نیز تا پایان روز به قتل رسیدند.

۵. کشتن مؤمن

کشتن عامدانه مؤمن، گناه دیگری است که در قرآن کریم تصریح شده موجب غضب الهى و لعنت اوست:

۰.(وَ مَن یَقْتُلْ مُؤْمِنًا مُّتَعَمِّدًا فَجَزَاؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِدًا فِیهَا وَ غَضِبَ اللهُ عَلَیْهِ وَ لَعَنَهُ وَ أَعَدَّ لَهُ عَذَابًا عَظِیمًا.^۳

ٱللهِ وَ یقْتُلُونَ ٱلنَّبِیَّینَ بِغَیرِ ٱلْحَقِّ؛ زیرا آنان به آیت الهی، کفر می‏ورزیدند و پیامبران را به ناحق می‏کشتند)؛ یعنى علّت این که آنان مورد غضب الهى قرار گرفتند، تکذیب آیات الهى و کشتن به ناحق انبیاست. سپس در ادامه مى‏فرماید: (ذٰلِكَ بِمَا عَصَوا وَ كَانُوا یَعْتَدُونَ؛^۱ اینها به خاطر آن بود که نافرمان و متجاوز بودند). این جمله، در حقیقت، علّت براى علّت پیشین است. گویى کسى مى‏پرسد: چرا عدّه‏اى از مردم به این درجه از لجاجت و قساوت مبتلا شده‏اند که نه‏تنها سخن حق را نمى‏پذیرند و تکذیب مى‏کنند، بلکه حقگویان را نیز مى‏کشند؟

پاسخ، این است که گناه و نافرمانى از خداوند و تداوم تجاوز به حدود الهى و حقوق مردم، موجب ابتلای یهودیان به این درجه از قساوت گردیده است، همچنان که در آیه‏ای دیگر عاقبت نافرمانى خدا، کفر و تکذیب آیات الهى دانسته شده است:

۰.(ثُمَّ كَانَ عَاقِبَةَ الَّذِینَ أَسَأؤُا السُّواىٰ أَن كَذَّبُوا بِٔایَاتِ اللهِ وَ كَانُوا بِهَا یَسْتَهْزِؤُنَ.^۲

۰.سپس فرجام کسانى که اعمال بد مرتکب شدند، به جایى رسید که آیات خدا را تکذیب کردند و آنها را به سخره گرفتند).

کشتن پیامبران، در حقیقت، بالاترین مرتبه تکذیب عملى خداوند سبحان و آیات اوست. از این رو، گناهش سنگین‏تر از همه گناهان است و کسى که مرتکب آن گردد، بیش از هر گناهکارى، مغضوب الهى است و در قیامت، گرفتار سخت‏ترین عذاب‏ها خواهد بود.

در روایتى آمده است که ابو عبیده جرّاح از پیامبر صلی الله علیه و آله پرسید: کدام یک از مردم در قیامت، گرفتار سخت‏ترین عذاب‏هاست؟