* عوامل رسیدن به مقصد: به کار بستن هدایت همگانی الهی، زمینهساز بهرهمندی از هدایت ویژه او و رسیدن به مقصد است. این معنا در قرآن با تعبیرهایی مانند: ایمان به خدا، ایمان و اعتصام به خدا، اطاعت از فرمان خدا، کسب رضایت خدا، تقوا، مجاهده، و بازگشت از راههای انحرافی، بیان شده است.
همه این تعبیرها که عوامل رسیدن به مقصد شمرده میشوند، در واقع، به یک معنا اشاره دارند و آن، به کار بستن هدایت همگانی الهی است.
* موانع رسیدن به مقصد: اموری که مانع دستیابیِ انسان به رحمت خاصّ خداوند سبحان هستند، وی را از مدار رحمت و هدایت پاداشی الهی، خارج و در مسیر گمراهی قرار میدهند و نمیگذارند به مقصد برسد. این امور عبارت اند از:
یک. پیروی از هوس: این مانع، اصلیترین مانع رحمت خاصّ الهی و رسیدن به مقصد انسانیت است. سایر موانعی که در ادامه به آنها اشاره میشود، ریشه در این مانع دارند.
دو. ظلم: برای بهرهگیری کامل انسان از رحمت و هدایت ویژه الهی و رسیدن به مقصد، اجتناب از همه مراتب ظلم و انواع مختلف آن، ضروری است.
سه. کُفر: کفر، به معنای پنهان کردن حق و نادیده گرفتن حقیقت، پیوندی ناگسستنی با ظلم دارد و هر دو، مانع هدایت و رحمت ویژه الهی هستند.
چهار. فسق: فسق، به معنای خروج از مسیر حق، همانند «ظلم» و «کفر»، مانع هدایت ویژه الهی است.
پنج. دروغگویی و ناسپاسی.
شش. اسرافکاری به معنای گذر از مرز اعتدال در هر کار.
* نکاتی در باره موانع برخورداری از هدایت ویژه الهی:
یک. پیروی از هوس، مبدأ همه موانع هدایت ویژه الهی و ریشه همه عوامل اضلال کیفری است.