آیه یکم

(بِسْمِ ٱللّٰهِ ٱلْرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِیمِ)

(به نام خداوند گسترده‏مهرِ مهرورز)

ویژگی‏های «بسم اللّٰه الرحمٰن الرحیم»

در روایات اهل بیت علیهم السلام ویژگی‏هایی برای «بسم اللّٰه الرحمن الرحیم» ذکر شده که بیانگر اهمّیت این آیه در میان آیات قرآن است. از این رو، شایسته است پیش از تفسیر این آیه، توضیحی کوتاه در باره ویژگی‏های آن ارائه شود:

۱. نزديكى به اسم اعظم

مهم‏ترین ویژگى «بَسمله»، نزدیکى بسیارش به اسم اعظم الهى است. مى‏توان گفت: دیگر ویژگى‏هاى این آیه نورانى، به ‏گونه‏اى در پیوند با همین ویژگى ‏اند. براى توضیح این ویژگى، باید نکات زیر را در نظر داشت:

یک. اسم اعظم الهى، نامى است که اگر خداوند سبحان با آن نام خوانده شود، قطعاً دعا مستجاب مى‏شود. در روایات فراوانى^۱ بویژه در دعاها، بر این ویژگى تأکید شده است، مانند دعاى زیر:

۰.وَ أَسأَ لُکَ بِاسمِکَ الأَعظَمِ الَّذى إذا سُئِلتَ بِهِ كانَ حَقّاً عَلَیکَ أن تُجیبَ.^۲

۰.تو را به آن اسم اعظمت مى‏خوانم که چون با آن از تو [چیزى] بخواهند، بر خود واجب کرده‏اى که اجابت کنی.

۰.وَ أَسأَ لُکَ بِاسمِکَ الأَعظَمِ الأَعظَمِ الأَعظَمِ الَّذى إذا دُعیتَ بِهِ أجَبتَ.^۳