مى‏گویند: ما در دنیا چنان بودیم که هر گاه به ما نادانى و اهانتى مى‏شد، تحمّل مى‏کردیم و هر گاه به ما بدى مى‏شد، گذشت مى‏کردیم.

۰.در این هنگام، ندادهنده‏اى از جانب خداى بلندمرتبه، بانگ مى‏زند که: «بندگانم راست مى‏گویند. راه را بر آنان بگشایید تا بدون حسابرسى، وارد بهشت شوند».

۰.باز، ندادهنده‏اى از جانب خداى عز و جل با صدایى که همگان آن را یکسان مى‏شنوند، بانگ مى‏زند که: همسایگان خانه خداوند بزرگ، کجایند؟

۰.پس شمارى از مردم بر می‏خیزند. گروهى از فرشتگان، راه را بر ایشان مى‏گیرند و مى‏گویند: عمل شما در سراى دنیا چه بوده که به سبب آن، امروز، همسایگان خانه خداى بلندمرتبه شده‏اید؟

۰.آنان مى‏گویند: ما براى خداوند عز و جل یکدیگر را دوست مى‏داشتیم، براى خدا به یکدیگر بخشش مى‏کردیم و براى خدا به همدیگر کمک مى‏نمودیم.

۰.در این هنگام، آواز دهنده‏اى از جانب خدا بانگ مى‏زند که: «بندگانم راست مى‏گویند. راه را بر آنان بگشایید تا بدون حسابرسى، به همسایگى خدا در بهشت روند» و آنان بدون حسابرسى، به بهشت مى‏روند.

سه. حسابرسی زیانکارترین مجرمان

نقطه مقابل مقرّبان درگاه الهی، کسانی هستند که از نظر عقیده، اخلاق و رفتار، نه‏تنها هیچ نقطه مثبتی در پرونده اعمال ندارند، بلکه دلایل روشن توحید و پیامبران الهی را به ریشخند گرفته و با آن مخالفت کرده‏اند؛ امّا به پندار خود، نیکوکارند.

قرآن کریم، این گونه افراد را زیانکارترین مردم در قیامت می‏داند و تصریح می‏فرماید که آنها بدون حسابرسی به دوزخ می‏روند:

۰.(قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُم بِالأَخْسَرِینَ أَعْمَالاً * الَّذِینَ ضَلَّ سَعْیهُمْ فىِ الحَیَاةِ الدُّنْیَا وَ هُمْ

فَضلُکُم هٰذا الَّذی نودیتُم بِهِ؟ فَیَقولون: کُنّا یُجهَلُ عَلَینا فِی الدُّنیا فَنَحتَمِلُ، وَ یُساءُ إِلَینا فَنَعفُو.

۰.قالَ: فَینادِی مُنادٍ مِن عِندِ اللَّهِ تَعالىٰ: صَدَقَ عِبادی، خَلّوا سَبِیلَهُم لِیدخُلُوا الجَنَّةَ بِغَیرِ حِسابٍ.

۰.قالَ: ثُمَّ یُنادِی مُنادٍ مِن عِندِ اللَّهِ عز و جل یُسمِعُ آخِرَهُم کَما یُسمِعُ أَوَّلَهُم، فَیَقُولُ: أَینَ جِیرانُ اللَّهِ جَلَّ جَلالُهُ فی دارِهِ؟ فَیَقُومُ عُنُقٌ مِنَ النّاسِ، فَتَستَقبِلُهُم زُمرَةٌ مِنَ المَلائِکَةِ، فَیَقولونَ لَهُم: ماذا کانَ عَمَلُکُم فی دارِ الدُّنیا فَصِرتُم بِهِ الیَومَ جیرانَ اللَّهِ تَعالىٰ فی دارِهِ؟ فَیَقولونَ: کُنّا نَتَحابُّ فِی اللَّهِ عز و جل وَ نَتَباذَلُ فی اللَّهِ، وَ نَتَوازَرُ فِی اللَّهِ، فَیُنادِی مُنادٍ مِن عِندِ اللَّهِ: صَدَقَ عِبادی، خَلّوا سَبِیلَهُم لِینطَلِقوا إِلىٰ جِوارِ اللَّهِ فِی الجَنَّةِ بِغَیرِ حِسابٍ. قالَ: فَیَنطَلِقونَ إِلَى الجَنَّةِ بِغَیرِ حِسابٍ.^۱

۰.چون روز قیامت شود، خداوند، خلایق را در فلاتى پهناور گرد مى‏آورد و ندادهنده‏اى از جانب خدا با صدایى که همگان، آن را یکسان مى‏شنوند، بانگ مى‏زند که: اهل شکیبایى کجایند؟

۰.پس شمارى از مردم بر می‏خیزند. گروهى از فرشتگان، جلوی آنان را مى‏گیرند و مى‏گویند: این، شکیبایى‏اى که شما نشان داده‏اید، چه بوده است؟

۰.آنان مى‏گویند: ما خویشتن را بر طاعت خدا و خوددارى از معصیت او، به شکیبایى وا داشتیم.

۰.در این هنگام، ندادهنده‏اى از جانب خدا بانگ مى‏زند که: «بندگانم راست مى‏گویند. راه را بر آنان بگشایید تا بدون حسابرسى، وارد بهشت شوند».

۰.سپس ندا دهنده دیگرى از جانب خدا با صدایى که همگان، آن را یکسان مى‏شنوند، بانگ مى‏زند که: اهل بزرگوارى کجایند؟

۰.پس شمارى از مردم بر می‏خیزند. گروهى از فرشتگان، راه را بر ایشان مى‏گیرند و مى‏گویند: این بزرگوارىِ شما که در باره آن بانگ زده شدید، چه بوده است؟