در نیاورد و در همین راستاست که آیه (وَ مَا قَدَرُوا ٱللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ)۱ هم در شأن کسانی دانسته میشود که خدا را به مخلوقات تشبیه کردهاند. یک روایت هم از گذر تحلیل آیه ۹۷ سوره آل عمران به مسئله «استطاعت» میپردازد.
از دیگر زیرشاخههای بحث توحید و خداشناسی که در روایات عبیدی بدانها توجّه وجود دارد، مقوله «معرفت و بیان» است، بدین معنا که خداوند برای رهنمونی انسانها به سمت و سوی خویش، راههایی قرار داده و امکان شناخت و معرفت را برایشان فراهم ساخته است. سه روایت بدین موضوع مربوط است و در آنها کسب معرفت بدون وحی، تکلیف ما لا یطاقی دانسته شده که در آیه ۲۸۶ سوره بقره آمده ۲ یا جریان سنّتهای الهی را به بعد از بیان و روشنداشت مربوط میداند (توبه: آیه ۱۱۵) یا (وَ هَدَيْنَاهُ ٱلنَّجْدَيْنِ)۳ را در آیه ۱۰ سوره بلد به رهنمونی آدمی به خیر و شرّ خویش تفسیر کرده است. در مجموع، هشت روایت تفسیری در موضوع توحید و خداشناسی از محمّد بن عیسی نقل شده است که ۳/۷ در صد روایات گونه تفسیری - تبیینی را تشکیل میدهد.
بخشی از روایات تفسیری غیر فقهی محمّد بن عیسی، به «حجّتشناسی» اختصاص دارد. چهار روایت از این روایات به انبیاء مربوط میشود که یک روایت، داستان ارمیا و نشان دادن زنده شدن مردگان به او را بیان میکند (بقره: آیه ۲۵۹).۴ سه روایت آیات قرآنی مربوط به انبیا را به گونهای به تفسیر مینشیند که دامن عصمت و پاکی انبیا را نیالاید. برای نمونه درخواست ابراهیم علیه السّلام را در آیه ۲۶۰ از سوره بقره برای زیادت ایمان میداند و نه از روی شک، یا آیه ۹۴ سوره یونس را چنان تبیین مینماید که بر شکّ پیامبر در آنچه بر او نازل شده، دلالت نداشته باشد۵ و سجده پدر و مادر و برادران
1.. ر. ک: ح ۱۲۷. ۲. ر. ک: ح ۲۶.
2.. ر. ک: ح ۲۲. ۴. ر. ک: ح ۴۶.
3.. بلد: آیۀ ۱۰. ۶. ر. ک: ح ۱۵۶.
4.. ر. ک: ح ۱۶. ۸. ر. ک: ح ۱۷.
5.. ر. ک: ح ۷۶.