مقدمه

در بخش نخست ، به باورهايى پرداختيم كه نقش مهمّى در رضامندى و شادكامى انسان ها داشتند. اما عوامل ديگرى نيز وجود دارند كه زمينه ساز رضامندى اند.
اهمّيت فوق العاده مسائل شناختى، نبايد موجب ناديده گرفتن نقش ديگر عوامل شود. گاهى ممكن است فقدان يك قطعه كوچك و ناچيز، يك سيستم مهم و عظيم را ناكارآمد سازد. بنابراين ، توجّه به ديگر عوامل نيز به اندازه خودشان مهم و تعيين كننده اند. البته سبك زندگى ارائه شده از سوى دين به گونه اى است كه حتى با فقدان امكانات و زمينه هاى غيرشناختى نيز مى توان رضامندى را حفظ كرد؛ ولى اين بدان معنا نيست كه در شرايط عادى نيز مى توان آنها را ناديده گرفت.
انسان نيازهايى دارد كه نمى توان آنها را انكار كرد. تأمين نيازها به اندازه لازم ، نقش مهمّى در شادمانى و رضامندى افراد دارد. در اين بخش ، به پاره اى از آنها اشاره خواهيم كرد. البته همان گونه كه در بخش نخست عمل كرديم، در اين بخش نيز زندگى را در شرايط عادى ، مورد بحث قرار مى دهيم و نيازمندى هايى را كه زمينه ساز رضامندى اند بررسى مى كنيم.
آنچه مربوط به شرايط سخت و اضطرارى مى شود را در بخش سوم ، تحت عنوان «مهارت هاى مقابله با تنيدگى» مطرح خواهيم كرد . اكنون به عواملى خواهيم پرداخت كه زمينه رضامندى را مساعدتر مى كنند.