حراست كن و مرا با آن سُتونت كه مورد هدف تيرها قرار نمى گيرد، كفايت كن.
در اين دعا ، اولاً حضرت ، خداوند را در سختى ها كمك كار و فريادرس مى داند ، نه دور و غير پاسخگو . ثانيا خدا را ناظرى مى داند كه هيچ گاه به خواب نمى رود و اين ، يعنى اين كه ما همواره در ديد او هستيم و اگر مشكلى پيش آيد و كمكى نياز باشد ، او مطّلع گشته و اقدام مى كند . از اين رو، حضرت از چنين خدايى تقاضاى حراست و حمايت دارد . خداى فريادرس و كمك كار ، و خداى همواره بيدار و ناظر ، در سختى ها با ما خواهد بود و از ما حمايت خواهد كرد.
امام صادق عليه السلام به دربار منصور خشمگين احضار شده بود ، ولى سالم از نزد او بيرون آمد . وقتى با شگفتى ، علت را پرسيدند ، حضرت فرمود : «دعاى جدّم امام حسين عليه السلام را خواندم» . ربيع كه راوى اين جريان است مى گويد : «به خدا سوگند ، هيچ گاه در گرفتارى ها اين دعا را نخواندم ، مگر اين كه مشكلم برطرف شد !» .

شما هستم:
«وَ اصْبِرْ وَ مَا صَبْرُكَ إِلَا بِاللَّهِ وَ لَا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَ لَا تَكُ فِى ضَيْقٍ مِّمَّا يَمْكُرُونَ * إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِينَ اتَّقَواْ وَّ الَّذِينَ هُم مُّحْسِنُونَ . ^۱ و بردبار باش ، و بردبارى تو ، جز از جانب خداوند نيست ، و از [كار ]آنان اندوهگين نباش و به خاطر مكارى هايشان تنيده نشو كه خداوند با كسانى است كه تقوا پيشه سازند و كسانى كه نيكوكارند» .
فكر مى كنيد سيدالشهدا عليه السلام چگونه داغ پرپر شدن طفل شيرخوار را تحمّل كرد؟ وقتى تير ، حنجره طفل شيرخوار را كه در آغوش حضرت بود دريد ، حضرت ، او را به خواهرش زينب عليهاالسلامداد و دست زير گلوى طفل گرفت و خون او را به آسمان پاشيد و گفت :
اين كه مصيبت وارد شده بر من ، در ديد خداوند است ، آن را بر من آسان كرد . ^۲
امام حسين عليه السلام دعاى پرمعنايى دارد كه هنگام سختى ها كارگشاست . دعا ، الفاظ پشت سر هم چيده شده نيست ؛ هر دعايى از يك منطق ، پيروى مى كند و آن منطق است كه دعا را مى آفريند . اين دعاى امام حسين عليه السلام نيز منطبق بر اصل همراه بودن و ناظر بودن خداوند است . حضرت مى فرمايد :
يا عُدَّتي عِندَ شِدَّتي و يا غَوثي عِندَ كُربَتي ، فَاحرُسني بِعَينِكَ الَّتي لا تَنامُ وَاكفِني بِرُكنِكَ الَّذي لا يُرامُ . ^۳ اى ساز و برگ من به هنگام سختى هاى من ! و اى فريادرس من به هنگام گرفتارى هاى من ! مرا با آن چشمت كه به خواب نمى رود ،