فصل هفتم : كنترل پاداشى

انجام دادن هر كارى بدون مزد ، غير قابل تحمّل است ؛ اما اگر با اجر و پاداش ، همراه باشد ، حتّى اگر سخت و طاقت فرسا باشند ، قابل تحمّل خواهند بود . اين بدان جهت است كه پاداش ، منبع تقويت كننده اى است كه توان انسان و انگيزه او را افزايش مى دهد . هر چه پاداش ، بزرگ تر باشد ، اثر تقويتى آن نيز بيشتر خواهد بود.
حوادث ناخوشايند ، بدون پاداش و اجر نيستند . بخش عمده اى از بى تابى شما ، به دليل بى توجّهى به «پاداش دارى» مصيبت هاست . وقتى سختى ها را بدون پاداشْ ارزيابى كنيد ، ميزان فشار روانى شما به شدّت افزايش مى يابد ؛ اما اگر به پاداش داشتن آن توجّه پيدا كنيد ، از ميزان فشار روانى تان كاسته خواهد شد . بنابراين ، توجّه به پاداش ، يكى از شيوه هاى كاهش تنيدگى است . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله در اين باره مى فرمايد:
اگر آنچه را براى شما ذخيره شده ، مى شناختيد ، بر آنچه از شما گرفته شده ، غمگين نمى شُديد . ^۱
علّت بيان اجر صبر و بردبارى در متون دينى ، توجّه دهى مردم به پاداش آن است كه بيان آنها از حوصله اين بحث ، خارج است . مهمْ اين است كه اصل پاداش دارى سختى ها را نبايد فراموش كرد يا دست كم گرفت . عبداللّه بن ابى يعفور ، به شدّت بيمار مى شود و از دردهاى خود به امام صادق عليه السلام

اطاعت خدا يارى كرد و قناعت را روزى تو كرد و تو را از ابتذال ، مصون داشت . ^۱
قرار گرفتن مشكلات در كنار نكات مثبت ، دو پيامد دارد : يكى اين كه اندازه مشكلات را كوچك مى كند و ديگرى اين كه توجّه به نقاط مثبت ، موجب تلطيف فضاى روانى مى گردد . پس به نقاط مثبت زندگى تان بينديشيد تا مشكلات شما تحمّل پذير گردد و راحت تر زندگى كنيد.