... و خلقت بدن انسان را کامل فرمود؛ به طوری که از جانب تلخی(طبع تلخی)، خشم، نادانی، شیطنت، فخرفروشی، سرپیچی و عجلهکردن را با انسان همراه نمود.
.. .
ب _ خشم، خصلت ارثی
بعضی روایات با معرفی خشم ثابت میکند که خلق و خوی بعضی از افراد، استعداد بیشتری برای خشمگینشدن دارد. از جمله روایت امام صادق علیه السلام در کافی به اصالت ژنتیکی هر فردی در این صفت تصریح میکند:
إِن شِئتَ أَن تُکرَمَ فَلِن وَ إِن شِئتَ أَن تُهَانَ فَاخشُن وَ مَن کرُمَ أَصلُهُ لانَ قَلبُهُ وَ مَن خَشُنَ عُنصُرُهُ غَلُظَ کبِدُهُ۱
اگر میخواهی مورد اکرام واقع شوی، نرمخو باش و اگر میخواهی مورد اهانت قرار گیری، خشن باش. هر کس اصالتاً بزرگوار باشد، قلبش مهربان است و هر کس وجودش خشن باشد، جگرش پرکینه است.
همانطور که ملاحظه میشود در این روایات، از تعابیری، چون اصل و قلب و عنصر و کبد استفاده شده است که میتواند، بر نژاد، ژنتیک و عوامل زیستی انسان دلالت داشته باشد و بعد «عنصر» که «وجود» معنا کردیم، همان صفات نسبتاً ثابت ظاهری هر کس است و میتوان از آن به شخصیت تعبیر نمود و از کبد یاد نشده که عضوی ارگانیکی میباشد و محتمل است، بر ترکیب خونی افراد اشاره کند. بر این اساس، میتوان به این نکته اذعان کرد که براساس روایات و به احتمال قوی، پرخاشگری از