تأليفات
در مصادر، بيش از هفتاد كتاب به سيّد مرتضى نسبت داده شده است. به قرينه ظاهر عناوين و مواردى كه امروزه در دسترس اند، آثار وى در زمينه كلام، فقه، اصول، شعر و تفسير بوده است. سيّد مرتضى كتاب حديثى تأليف نكرد؛ ولى برخى از تأليفات او، جداگانه و يا در لابه لاى ديگر مباحث، شايسته ارزيابى از جنبه فقه الحديث و نقد الحديث هستند، مانند: ۱ . الغرر و الدرر يا همان الأمالى ـ كه به چاپ رسيده ـ و ۲ . رسالة فى تزويج أمير المؤمنين عليه السلام ابنته من عمر بن خطّاب.
۱۵ . ابن حمّامى (ابن اَشناس) بزّاز (م ۴۳۹ ق)
حسن بن محمّد بن اسماعيل بن محمّد بن اشناس، مكنا به ابو على و معروف به ابن حمامى بزّاز و ابن اشناس بزّاز؛ محدّث و متكلّم. نام پدر ابن اشناس، محمّد ۱ و گاه على ۲ ذكر شده است. وى در محلّه كرخ بغداد، ساكن بود و هم در آن جا به سال ۴۳۹ ق، در گذشت. ۳ اگرچه شرح حال و اعتبار او در حديث، در مصادر امامىِ پيش از سده يازدهم نيامده است؛ بنا به قرائنى چند، مى توان گفت كه وى فرهيخته و وارسته و قابل اعتماد بوده است: يكى اين كه خطيب بغدادى (م ۴۵۶ ق) گفته: «كان رافضيا خبيث المذهب»، ۴ ديگرى ذكر وى در شمار مصنّفان اماميه ۵ و توصيف او به صحيح الإسناد ۶ و نيز اعتماد ابن ادريس حلّى (م ۵۸۹ ق) بر دستْ خطّ او. ۷ ابن اشناس از
