عالَم مادّه، نورافشانى مىكند تا جانداران، راه خود را گم نكنند. اهل بيت عليهمالسلام نيز خورشيد هدايتِ مردمان، و بهترين راهنمايانِ جهان هستى اند كه مردم را با توحيد، مصالح دين و برنامههاى زندگى، آشنا مىكنند و بىتوجّهى به سفارشهاى ايشان، دورى از برنامه صحيح زندگى است.
اصلىترين جايگاه نور الهى
در ادامه «آيه نور»، به جايگاهى اشاره مىشود كه نور الهى را در آن جا بايد جُست:
«فِى بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَن تُرْفَعَ وَ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فِيهَا بِالْغُدُوِّ وَ الْأَصَالِ.۱
[آن چراغ] در خانههايى است كه خداوند، رخصت داده است كه بالا برده شوند و نام وى در آنها، ياد شود و او را در آن جا، بامدادان و شبانگاهان، به پاكى بستايند».
واژه «بيوت» در آيه ياد شده، جمع «بيت» است. واژه «بيت»، چنانچه به اشخاص و افراد حقيقى اضافه شود، معمولاً خانه مسكونى ايشان، اراده مىشود و در صورتى كه به شخصيتى حقوقى و يا معانى ديگرى افزوده شود، حقيقت مضافٌ اليه را بيان مىكند ؛ مانند: «بيت علم»، كه به معناى خاندانى است كه به گونهاى با دانش، در ارتباط هستند و يا «بيت مرجعيّت»، يعنى خاندانى كه با مرجع دينى مسلمانان، به نوعى ارتباط دارند. در اين جا «بيت نبوّت»، به كسانى اطلاق مىشود كه با حقيقت نبوّت، يعنى جايگاه تجلّى اسما و صفات الهى، مرتبط هستند و ارتباط زمينيان با آسمانيان را فراهم مىكنند.۲
از امام باقر عليهالسلام روايت شده كه در تبيين آيه «فِى بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَن تُرْفَعَ... [آن چراغ] در خانههايى است كه خداوند، رخصت داده است كه بالا برده شوند»، مىفرمايد:
هِىَ بُيُوتاتُ الأنبِياءِ والرُّسُلِ وَ الحُكَماءِ و أئِمَّةِ الهُدى.۳
