د - نقل روايت از برخى ضعيفان‏

ورّام، در كتاب خود، روايت‏هايى از برخى راويان ضعيف،^۱ همچون محمّد بن جمهور^۲ و مفضّل بن عمر^۳، به شكل مرسل آورده است. وى - چنان كه گذشت، از برخى راويان سنّى مانند ابوهريره و انس بن مالك نيز كه شيعه به سختىْ آنان را ضعيف مى‏شمرد،^۴روايت‏هايى را مى‏آورد. بر روى هم، تنبيه الخواطر، جُنگى شامل مباحث مختلف البته در گستره اخلاق و آداب اجتماعى است. چنان مى‏نمايد كه ورّام با نگارش اين كتاب، بيش از آن كه به دنبال فراهم آوردن مجموعه‏اى حديثى باشد، به دنبال آموزش مجموعه‏اى از نكته‏هاى اخلاقى، آداب تربيت فردى و اجتماعى و موضوعاتى از اين دست بوده است و طبيعى است كه براى رسيدن بدين هدف، اگر از هر كس، سخنان آموزنده‏اى بياورد نمى‏توان چندان بر وى خُرده گرفت. كتاب ورّام، همچنين نمادى از يك كتاب اخلاقى و تربيتى به شيوه اخبارگرايان سده ششم است كه البته در گونه خود و در ميان آثار ديگر دانشوران حلّه، كمتر نظير دارد.

سه. سيّد فخّار موسوى (م ۶۳۰ق)

سيّد فخّار موسوى - چنان كه گذشت - ، از مهم‏ترين شاگردان ابن ادريس بوده است و در چندين جا از كتاب إيمان أبى طالب خود، از ابن ادريس، روايت كرده است.^۵ از فخّار، جز كتاب الحجّة

ابو مسلم خراسانى،^۱خليل بن احمد^۲ و عمر بن عبد العزيز^۳ را نيز مى‏توان در اين كتاب خواند.

ج - وجود روايت‏هاى مُرسل بسيار فراوان‏

همه روايت‏هاى مجموعة ورّام كه از معصومان گزارش شده، مُرسل است. در كنار آن، سخنان بسيارى نيز در اين كتاب به چشم مى‏خورد كه گوينده آنها معلوم نيست.^۴
با وجود اين به نظر مى‏آيد كه تقريباً بسيارى از اين روايات و سخنان، در منابع پيش از ورّام، گزارش شده است و وى در سامان دادن كتاب خود به اين منابع، چه در گستره سنّيان و چه در حوزه شيعه، توجّه داشته است، گر چه از آنها نامى به ميان نياورده است.
براى نمونه، تنها در يك جستجوى كوتاه در محدوده چند روايت از شيعه و سنّى، دريافتيم كه آن روايات، پيش از ورّام در نگاشته‏هاى تاريخى و حديثى اهل سنّت، مانند تاريخ الطبرى، ^۵ تاريخ دمشق،^۶صحيح مسلم،^۷ مسند ابن حنبل،^۸ المعجم الكبير طَبَرانى،^۹ الشفا بتعريف حقوق المصطفى‏^۱۰و المصنّف ابن ابى شيبة،^۱۱ و يا منابعى شيعى، مانند كتاب من لا يحضر،^۱۲ الأمالى شيخ مفيد،^۱۳ و شيخ طوسى،^۱۴ و تفسير مجمع البيان،^۱۵ با همان واژگان يا با تغيير بسيار اندك، گزارش شده است.
البته توجّه شود كه مدّعى نيستيم اين روايت‏ها، از همين منابعى كه برشمرديم، برگزيده شده است. اين ادّعا نياز به بررسى بسيار گسترده‏ترى دارد كه از حوصله اين سياهه بيرون است؛ بلكه تنها بر اين نكته پاى مى‏فشاريم كه تقريباً همه مطالب و روايت‏هاى كتاب پيش از ورّام در نگاشته‏هاى گذشتگان، گزارش شده است و بسيارى از اين منابع، هم‏اكنون نيز در دست ماست.