شيون و زارى خواهد شد؛ قومى كه... پوشش آنان، آهن است، فرمان‏روايى، پيشاپيش ِ آنان است... كه صدايى بلند و همّتى عالى دارد. بر هر شهرى بگذرد، آن را فتح مى‏كند و هر پرچمى را در برابر خود بيند، سرنگون، مى‏گردانَد. واى و واى بر آن كه با او بستيزد! او پيوسته پيش مى‏رود تا پيروز گردد».^۱
از آن جا كه اين ويژگى‏ها را در شما يافتيم، نزد شما آمديم.
هلاكو نيز از سخنان او خرسند گشت و دستورى به نام پدرم نگاشت كه در آن، دل مردم حلّه و اطراف آن را شاد گردانْد.^۲
پس از فتح بغداد، به جهت كشتار شديد مغولان، وباى سختى در شهر شيوع يافت. به نوشته برخى، بوى متعفّن اجساد كشتگان، از سويى، و پشه‏هاى آلوده، از سوى ديگر، فضاى شهر را پُر كرده بود. ^۳
در چنين شرايطى، كمبود شديد مواد غذايى در بغداد، باعث شده بود كه مردم از شهرهاى اطراف و بويژه حلّه و كوفه، خوردنى‏هايى را به بغداد بياورند. بغداديان نيز در برابر، كتاب‏هاى ارزشمند خود را مى‏فروختند.^۴
اندك اندك، بزرگان حلّه، برخى مسئوليت‏ها را نيز برعهده گرفتند. در همين روزگار بود كه سيّد على بن طاووس، سرپرستى و نقابت علويان را پذيرفت.^۵
به نظر مى‏آيد كه پس از چيرگى كامل مغولان، اوضاع عراق و بويژه شهر حلّه، دست‏كم در بُعد سياسى، تا اندازه زيادى رو به آرامش نهاد و حاكميت سياسى در حلّه نيز تا حدّى استقرار يافته بود.
در سال ۶۹۶ق، غازان خان - پادشاه مغولى كه بر بخش گسترده‏اى از جهان اسلام آن روز، فرمان مى‏راند - ، ره‏سپار عراق شد و مرقد اميرمؤمنان عليه السلام را زيارت كرد. اندكى پيش از آن، روند گرايش به اسلام در ميان مغولان، افزايش يافته بود. وى در اين سفر به حلّه نيز وارد شد.^۶ اين ماجرا

وقتى آن دو نفر آمدند [و پيام را رساندند]، آن بزرگان هراسيدند؛ زيرا نمى‏دانستند كه سرنوشت آنان چه خواهد شد. [سرانجام‏] پدرم، به تنهايى و به نمايندگى از ديگران نزد هلاكو آمد - و اين داستان، پيش از فتح بغداد، روى داد - . هلاكو از پدرم پرسيد: چگونه به نامه‏نگارى دست گشاديد و به نزد من آمديد، پيش از آن كه بدانيد سرانجام كار من و خليفه عبّاسى به كجا مى‏انجامد ؟... . پدرم پاسخ داد: آنچه ما را بدين جا كشانْد، آن است كه از امير مؤمنان على عليه السلام براى ما روايت شده كه فرمود: «زَورا^۱ و چه مى‏دانى كه زورا چيست؟ سرزمينى كه درختان شوره‏گز دارد. ساختمان‏هاى آن، برافراشته و ساكنان آن، فراوان‏اند... . فرزندان عبّاس، آن جا را وطن گيرند... و جايگاه عيش و نوش آنان خواهد بود. ستم فراوان و ترس هولناك، در آن پديد خواهد آمد. سران تبهكار، قاريان فاسق و وزيران خائن، در آن شهر خواهند بود ... و از يورش تركان، بر اهل زورا،