سيّد از الكافى، اهمّيتى مضاعف مى‏يابد. همچنين از آن رو كه تهذيب الأحكام به خطّ شيخ طوسى، در اختيار سيّد، بوده است‏^۱ گزارش‏هاى سيّد از اين كتاب را نيز مى‏توان يكى از نسخه‏هاى مهم آن به شمار آورد و در كار تصحيح نسخه‏هاى خطّى اين كتاب، از آنها سود جست.^۲

۶. برخى فوايد ديگر

از جمله امتيازهاى شمار شايان توجّهى از نگاشته‏هاى سيّد، آن است كه وى در آغاز آنها نمايه‏اى از بخش‏ها، فصل‏ها و يا باب‏هاى كتاب به دست مى‏دهد تا به تصريح خود، خواننده، مطلب مورد نظر را زودتر بيابد.^۱اين روش در شمارى از آثار موجود وى ديده مى‏شود.^۲از ديگر امتيازهاى كتاب‏هاى سيّد، آن است كه مى‏توان از گزارش‏هاى آن، چونان نسخه‏اى كهن و ارزشمند از نگاشته‏هاى حديثى يا فقهى كهن كه سيّد از آنها نقل مى‏كند، بهره گرفت و آن را در تصحيح نسخه‏هاى آن كتاب‏ها مدّ نظر قرار داد؛ زيرا سيّد برخلاف برخى نويسندگان به يادكرد دقيق عبارت‏هاى منابع خود پايبندى و تعهّدى ستودنى دارد. مواردى كه سيّد، مطالب منابع خود را به شكل نقل به معنا گزارش مى‏كند، در مقايسه با موارد يادكرد دقيق عبارات منابع، بسيار اندك بوده، همه آنها نيز كاملاً قابل تشخيص است.
وى در موارد زيادى با كاربرد عباراتى چون: «لفظ هذه الروايات»،^۳ «لفظ ما رأيناه»،^۴ «ما هذا لفظه»^۵ و عباراتى نزديك بدان،^۶ بر آن است كه خواننده را آسوده خاطر سازد كه آنچه مى‏آورد، درست و بى‏كم و كاست، همان عبارت‏هاى منبع اوست.
اين امتياز نگاشته‏هاى سيّد، بويژه آن گاه اهمّيت بيشترى مى‏يابد كه گزارش وى از كتابى همچون الكافى‏^۷ يا كتاب من لا يحضره الفقيه ^۸ يا تهذيب الأحكام‏^۹ باشد.
دانستنى است كه سيّد، به الفاظ روايات كلينى، توجهى ويژه دارد و گاه به هنگام يادكرد روايتى كه هم كلينى و هم نويسنده‏اى ديگر، با عبارت‏هايى نزديك به هم، آن را گزارش كرده‏اند، نقل كلينى را بر مى‏گزيند و آن را روايت مى‏كند^۱۰ و از آن جا كه نسخه‏هاى سيّد، بويژه نسخه كتابى همچون الكافى، قاعدتاً بايد از نسخه‏هاى كهن بوده باشد، و نيز از آن رو كه بر پايه نظر مشهور، كهن‏ترين نسخه موجود الكافى از سده هفتم و تاريخ كتابت آن، ۶۹۷ هجرى است،^۱۱گزارش‏هاى