1.براى ديدگاه سيّد در باره اين چهار تن ر. ك: الإقبال، ص ۳۹۱ و فلاح السائل، ص ۲۶۸ در باره مفضّل؛ الإقبال، ص ۸۱۳ و فلاح السائل، ص ۲۵۶ در باره شيبانى. سيّد براى اين دو تن ترحّم و ترضّى به‏كار مى‏برد. فرج المهموم، ص ۹۶ در باره محمّد بن جمهور و الإقبال، ص ۲۶۵ و فلاح السائل، ص ۱۲ در باره محمّد بن سنان. سيّد آشكارا به وثاقت و بزرگى منزلت وى باور داشته است و اين نكته را از مفيد نيز گزارش كرده است. براى ديدگاه منفى نجاشى يا رجاليان ديگر در باره اين چند تن، به ترتيب ر. ك: رجال النجاشى، ص ۴۱۶، ش ۱۱۱۲ (مفضل): «فاسد المذهب مضطرب الرواية...»؛ ص ۳۳۷، ش ۹۰۱ (ابن جمهور): «ضعيف فى الحديث فاسد المذهب»؛ الفهرست، طوسى، ص ۲۱۶، ش ۶۱۰ (شيبانى): «ضعّفه جماعة من أصحابنا؛ رجال ابن الغضائرى، ص ۹۹، ش ۱۴۹ (همو): «وضّاع كثير المناكير...».

1.تَرَحُّم و ترضِّى بر كسى، به ترتيب به معناى «رحمه اللَّه» و «رضى اللَّه عنه» گفتن است. در باره اين كه آيا ترحّم يا ترضّى امام يا كسى از بزرگان، بيانگر ستوده بودن يا وثاقت راوى است يا نه، در ميان دانشوران اختلاف است. براى آگاهى از برخى ديدگاه‏ها، ر. ك: تعليقة على منهج المقال، وحيد بهبهانى، ص ۱۳۸؛ فوائد الوحيد، ص ۵۳؛ الفوائد الرجاليّة، ص ۱۱۳؛ نهاية الدراية، ص ۴۲۲؛ معجم رجال الحديث، ج ۱، ص ۷۴.

2.براى آشنايى با اين استخاره، ر. ك: فتح الأبواب، ص ۲۴۸ - ۲۳۱.

3.فتح الأبواب، ص ۱۴۴ - ۱۴۵.

4.راوى‏اى كه با امام جواد عليه السلام نامه نگارى داشته، على بن اسباط است و مى‏دانيم كه وى در بخشى از عمر خود، فطحى مذهب بوده است (رجال النجاشى، ص ۲۵۲، ش ۶۶۳)؛ امّا در باره اين كه آيا وى از اين مذهب دست كشيده و به راه حق در آمده يا نه، اختلاف است. آية اللَّه خويى، اين نكته را كه ترحّم امام بر وى نشانگر بازگشت وى به مذهب حق باشد، دور ندانسته است (معجم رجال الحديث، ج ۱۲، ص ۲۸۶) .