۲. مرحوم کليني در روايت موثّق از زراره نقل مي‌کند: من از امام باقر عليه السلام از مسئله‌اي سؤال کردم. حضرت جواب مرا داد. بعد، شخص ديگري بر امام وارد شد و از همان مسئله‌اي که من از امام پرسيده بودم، سؤال کرد. حضرت جوابي به او داد که با پاسخي که به من داده بود، فرق داشت. بعد، شخص دومي وارد شد و از همان مسئله سؤال کرد. امام عليه السلام جوابي به او داد که با دو جواب قبلي که داده بود، تفاوت داشت. پس از آن که آن دو نفر از خدمت حضرت مرخّص شدند، به امام گفتم: اين دو نفر، عراقي و از شيعيان شما بودند. جوابي که به هر کدام دادي، با ديگري تفاوت داشت؟ حضرت فرمود: اين اختلاف براي ما بهتر و موجب بقاي شماست، و چنانچه بر امر واحدي اجتماع کنيد، مردم را عليه ما مي‌شورانيد و موجب نابودي ما و شما مي‌شود: إنّ هذا خير لنا و أبقي لکم ولو اجتمعتم علي أمر واحد لصدّقکم النّاس علينا و لکان أقلّ لبقائنا و بقاءکم». ۱
۳. ابو خديجه مي‌گويد: در خدمت امام صادق عليه السلام بودم كه شخصي از حضرت سؤال کرد: چه بسا داخل مسجد مي‌شوم و بعضي از اصحاب ما نماز عصر و بعضي ديگر، نماز ظهر مي‌خوانند؟ حضرت فرمود: من به آنان [چنين] دستور داده‌ام. چنانچه آنان در وقت واحد نماز بخوانند، شناخته مي‌شوند و آنان را مي‌کشند: «أنا أمرتهم بهذا، لو صلّوا علي وقت واحد لعُرفوا فأخذ برقابكم». ۲
اخبار مجعول
آنچه از روايات استفاده مي‌شود و قابل انکار نيست، اين است كه در زمان پيامبر صلي الله عليه و آله و ائمّه معصوم عليهم السلام کذّاباني وجود داشتند كه اخباري را جَعْل مي‌کردند و به معصومان عليهم السلام نسبت مي‌دادند. مي‌توان اين افراد را از آن جمله شمرد: عبد الله بن سبأ، حارث شامي، بيان البيان، مغيرة بن سعيد، بزيع، سَريّ، ابو الخطّاب، معمّر، بشّار اشعري، حمزه بربري، صائد نهدي، ۳ فارس بن حاتم قزويني، حسن بن محمّد
