سوي ديگر بگويند: فهم شما از قرآن، حجّت نيست! ^۱ پس کتاب خدا اصل و دليل و حجّت در هر حال و هر جايي است و بر اخبار و روايات، مقدّم و معيار احاديث است؛ زيرا صحّت و سقم اخبار را مي‌شود با کتاب خدا شناخت. از اين رو، اخباري را که صحّتشان را نمي‌دانيم، بر قرآن عرضه مي‌داريم. ^۲
۳. رواياتي که مي‌‌گويد: در برخورد با اخبار متعارض، به قرآن رجوع کنيد و از ميان آنها خبري را بپذيريد که موافق کتاب خداست، و هر روايتي را که مخالف قرآن بود، ردّ کنيد. ^۳ روشن است که اين آيات که دو خبر متعارض را با آنها مي‌سنجيم، از ظواهر کتاب‌اند و نص نيستند. چگونه مي‌شود روايت را بر کتاب خدا عرضه بداريم، در حالي که چيزي از کتاب خدا را نمي‌فهميم؟! ^۴
۴. رواياتي در باب شروط، گوياي اين که هر شرطي که در عقود مي‌شود، چنانچه مخالف کتاب خدا باشد، اعتبار ندارد و باطل است. ^۵ اگر ما ظواهر قرآن را نفهميم و براي ما حجّت نباشد، چگونه مي‌توانيم بفهميم که آن شرط مخالف کتاب خداست؟ ^۶
۵. رواياتي که مي‌‌گويند: در فتنه‌ها به قرآن پناه ببريد و به آن چنگ بزنيد. ^۷ عمل به اين روايات نيز منوط به فهم قرآن است. ^۸

۱. رواياتي که از آنها استفاده مي‌شود بايد به کتاب و سنّت، هر دو، تمسّک کرد؛ مانند روايت ثقلين که مشهور و متواتر معنوي است. ^۱به ويژه با توجه به اين که طبق بعضي از روايات ^۲قرآن ثقل اکبر است، اگر نتوانيم از ظواهر آن بهره مند شويم و چيزي از آن بفهميم، لازم مي‌آيد پيامبر خدا صلي الله عليه و آله تنها يک ثقل و حجّت در ميان ما گذاشته باشد و آن هم اهل بيت اوست که در عصر غيبت، در دسترس نيست. ^۳ محمّد امين استرآبادي و شيخ حرّ عاملي مي‌‌گويند:
اگر ما به کلام ائمّه عليهم السلام تمسّک کنيم، به هر دو ثقل تمسّک کرده‌ايم؛ زيرا هيچ راهي براي فهم کلام الهي جز از ناحيه اهل بيت نداريم. ^۴
در جواب اين ادعا گفته مي‌شود: در باره برخي از آيات قرآن، بياني از اهل بيت عليهم السلام به ما نرسيده و طبق نظر شما نبايد به آن آيات تمسّک کنيم و نمي‌توانيم از آنها بهره ببريم.
۲. رواياتي که مي‌گويند: احاديثي را که از ما نقل مي‌شود، به کتاب خدا عرضه بداريد و چنانچه حديثي موافق قرآن نبود، باطل است. ^۵اگر ظواهر قرآن براي مردم حجّت نبود و مردم حقّ استدلال به آن را نمي‌داشتند، درست نبود که پيامبر خدا صلي الله عليه و آله بفرمايد: هر چه از من نقل شد، با قرآن بسنجيد؟! ^۶حاشا که ائمه عليهم السلام از يک سو تصريح کنند که اگر حديثي از ما نقل شد و موافق قرآن نبود، آن را قبول نکنيد و از