به صغير، وسيط و کبير شهرت دارند. کتاب رجال کبير او که در سه مجلّد به چاپ رسيده، همواره مورد توجّه علما بوده و حواشي بسياري بر آن زده‌اند.
محمّدامين استرآبادي (م ۱۰۳۶ ق)
ملا محمّدامين استرآبادي علم اصول را از اصولياني همچون سيّد محمّد عاملي صاحب مدارک و دايي او صاحب معالم (م ۱۰۱۱ ق) فرا گرفت و از مجتهدان و اصوليان بزرگ زمان خود به حساب آمد؛ چندآن که صاحب مدارک، در اجازه‌نامه‌اي به سال ۱۰۰۷ ق، او را «صاحب فضايل علمي و کمالات اخلاقي» خواند. ۱ولي پس از عزيمت به مکّه و ده سال شاگردي نزد ميرزا محمّد استرآبادى، چنان تحت تأثير واپسين استاد خويش قرار گرفت که به مخالفت با گروه مجتهدان بر خاست و آثار مهمّي در اين باره بر جاي نهاد. ۲قبر وي در قبرستان ابو طالب در مکه مکرّمه، کنار قبر استادش ميرزا محمّد است. ۳
1.بعضي گفته‌اند که اين اجازه، اجازه اجتهاد بوده است (دائرة المعارف الإسلامية الشيعية، ج ۲، ص ۲۲۲، دايرة المعارف تشيّع، ج ۲، ص ۷). ولي استرآبادي خود در اين باره مي‌گويد: «من در آغاز جواني در نجف اشرف، در درس سيد سند و علامه اوحد صاحب مدارک شرکت مي‌کردم و در علم حديث و رجال، از او استفاده کردم و...توانستم از او اجازه بگيرم» ( الفوائد المدنية، ص ۱۷). پس مراد از اين اجازه، اجازه اجتهاد نبوده؛ بلکه اجازه نقل حديث بوده است و شاهد بر اين مدّعا، سخن خود استرآبادي است که مي‌گويد: «يکي از طرق روايي من، استادم صاحب کتاب مدارک است» (همان، ص ۱۸۵).
2.روضات الجنات، ج ۱، ص ۱۲۰ ـ ۱۲۲ و ج ۴، ص ۱۲۰؛ أدوار الإجتهاد، ص ۳۷۱؛ الفوائد المدنية، ص ۱۷ ـ ۱۸، ۱۳۳ و ۱۸۵؛ دايرة المعارف بزرگ اسلامي، ج ۸، ص ۱۸؛ دانش‌نامه شاهي، ص ۱۸۲؛ دائرة المعارف الإسلامية الشيعية، ج ۲، ص ۲۲۲ و ج ۱۷، ص ۱۳۳؛ رياض العلماء، ج ۲، ص ۴۴؛ موسوعة طبقات الفقهاء، ج ۱۱، ص ۸۳ و ۳۱۴؛ بحار الأنوار، ج ۱۰۷، ص ۱۴ و ۳۰؛ خاتمة مستدرک الوسائل، ج ۲، ص ۱۸۵ ـ ۱۸۶؛ طبقات أعلام الشيعة، ج ۵، ص ۵۶ و ۵۷۴ ـ ۵۷۵؛ تراجم الرجال، ج ۱، ص ۱۷، ش ۱۷ و ص ۳۱۱، ش ۵۵۹.
3.صاحب لؤلؤ و غير او، وفات ملا محمّد امين را به اشتباه در سال ۱۰۳۳ دانسته‌اند؛ چون در سال ۱۰۳۴ رساله‌اي در نجاست خمر نوشته و براي سلطان صفي صفوي فرستاده است (رياض العلماء، ج ۵، ص ۳۶).
