۵۶۶۴.امام رضا عليه السلامـ در توصيف پروردگار عز و جل ـ: به آفريدگانش تشبيه نمى گردد و در حُكمش ستم نمى كند .
۵۶۶۵.امام جواد عليه السلامـ در زيارت پدرش امام رضا عليه السلام ـ: خدايا! از تو مى خواهم ... اى خدايى كه در ميان خَلقش دادگر است ، و در داورى اش داناست و در تأخير انداختن مجازاتش كريم است ! ... چه بسيار بدى اى كه بردبارى تو آن را پوشانْد تا اين كه از بين رفت ، و چه بسيار خوبى اى كه لطف تو آن را افزون كرد تا اين كه پاداش تو در برابر آن ، بزرگ گشت ! بسيار بزرگوارتر از آنى كه جز از داد تو ، هراسى باشد ، و جز احسان و لطف ، از تو اميد رود . پس به آنچه اقتضاى لطف توست ، بر من منّت نِه و به آنچه دادگرى ات حكم مى كند ، خوارم نگردان .
۵۶۶۶.امام هادى عليه السلامـ در دعاى قنوتش ـ: [خدايا! ]تو آفريدگارى هستى بدون زحمت و دادگرى هستى بدون ستم .
و ـ دادگرى در بخشش
۵۶۶۷.مصباح المتهجّدـ در دعايى كه پس از نماز امام على عليه السلام ذكر نموده است ـ: خدايا! تو را گواه مى گيرم و تو براى گواهى دادن كافى هستى ، و شهادت مى دهم كه تويى آن خدايى كه پروردگار من است ... و شهادت مى دهم كه سخن تو حق است و داورى تو ، حق است و بخشش تو ، دادگرانه است .
۵۶۶۸.امام على عليه السلام :[خداوند] روزىِ همگان را تعيين كرد . سپس آن را زياد و كم نمود و آن را بر پايه تنگى و گشايش ، تقسيم كرد . آن گاه در آن ، دادگرى ورزيد تا به وسيله آسانى و سختى آن ، هر كه را بخواهد ، بيازمايد و بدين وسيله سپاس گزارى و شكيبايى توانگر و نيازمند را بشناسد .
