۶۰۸۳.امام كاظم عليه السلام :حسن بن ابى الحسن بصرى به حسين بن على بن ابى طالب عليهم السلامنامه اى نوشت و درباره قَدَر از وى پرسيد .
امام حسين عليه السلام در پاسخ او نوشت : «از آنچه درباره قَدَر برايت توضيح مى دهم ، پيروى كن . از چيزهايى كه به ما اهل بيت، داده شده ، اين است كه هر كسى به خير و شرّ قَدَر ايمان نياورد ، به يقين ، كفر ورزيده است و هر كس بار گناهان را بر دوش خداوند عز و جل بيفكند ، به يقين ، فاسق شده و تهمت بزرگى بر خدا بسته است ؛ چرا كه خداوند ـ تبارك و تعالى ـ با اجبار ، فرمانبرى ، و با چيرگى ، نافرمانى نمى شود و بندگان را در نابودى ، رها نمى كند ؛ ليكن خداوند ، چيزى را كه به آنان تمليك نموده ، صاحب است و بر چيزى كه آنان را بر آن مسلّط ساخته ، تواناست . پس اگر آنان [امر به] اطاعت خدا را امتثال نمايند ، كسى توان باز داشتن و سست كردن آنان را ندارد ، و اگر [قصد كنند كه] به ارتكاب گناه تن دهند و خدا بخواهد بر آنان منّت نهد ، ميان آنان و آنچه مرتكب مى شوند ، حايل مى شود ؛ ولى اگر حايل نشد ، اين چنين نيست كه خدا به اجبار ، آنان را بر گناه افكنده و آنان را به اجبار ، موظّف نموده باشد ؛ بلكه پس از بيم دادن و ترساندنشان و استدلال عليه آنان ، با ايجاد زمينه ارتكاب گناه ، به آنان نيرو و امكان داده و راه دستيابى به آنچه آنان را به سوى آن خوانده ، و راه ترك آنچه را كه ايشان را از آن باز داشته ، در اختيارشان قرار داده است و آنان را براى به دست آوردن آنچه بِدان امرشان كرده ، بى آن كه آن را به دست آورند ، و براى رها كردن آنچه را كه از آن نهيشان كرده ، بى آن كه آن را رها كنند ، توانمند ساخته است . ستايش ، از آنِ خدايى است كه بندگانش را براى آنچه امرشان و نهيشان كرده ، نيرومند نمود ـ كه با اين نيرو [ ، بِدان] مى رسند ـ و كسى را كه برايش توان لازمِ انجام دادن و ترك را قرار نداده ، معذور ساخت.
