۶۰۶۹.امام صادق عليه السلامـ در دعا ـ: خدايا! از تو آمرزش مى خواهم از هر گناهى كه بدنم به سبب [نعمت] آسايش تو، بر انجام دادن آن نيرومند شد، يا به سبب تفضّل نعمت هايت، بر آن قدرت يافتم، يا به سبب سرريز شدن روزى ات، به آن دست يافتم ، يا هنگام ترسم از آن، به مُداراى تو اتكا كردم ، يا در انجام دادن آن، به نيروى تو اميد بستم، يا در ارتكاب آن، بر بخشندگى و گذشت تو تكيه كردم.
خدايا! از تو آمرزش مى خواهم از هر گناهى كه در انجام دادن آن به امانتم خيانت نمودم، يا نفْسم را به سبب انجام دادن آن، بدشگون كردم، يا به سبب آن بارى از گناه انباشتم، يا خواهش هاى نفسانى ام را در آن پيروى نمودم، يا در آن براى ديگرى كوشيدم، يا در انجام دادن آن، هر كه را از من پيروى كرد، گم راه ساختم، يا به وسيله زيادى نيرنگم، بر آن چيره شدم، يا ـ اى سَرورم ـ در انجام دادن آن عليه تو نيرنگ به كار بردم و [بر اين باورم كه ]تو مرا بر كارم چيره نساختى؛ چرا كه نافرمانىِ مرا نمى پسنديدى؛ ليكن دانش تو درباره كار من، پيشى داشت، آن گاه با من بردبارى نمودى. پروردگارا! تو مرا به اجبار، در آن نيفكندى و مرا بر انجام دادن آن، مجبور نساختى و درباره آن، ستمى به من روا نداشتى.
۶۰۷۰.امام كاظم عليه السلام :همانا خداوند، مردم را آفريد و دانست كه آنان به كجا مى روند. آن گاه امر و نهيشان نمود. به هر چيزى كه آنان را امر كرد، راه دستيابى به آن را در اختيارشان نهاد و از هر چيزى كه نهيشان نمود، راه ترك آن را در اختيارشان قرار داد، و آنان هيچ چيزى را جز به اذن خدا به دست نمى آورند و يا تركش نمى كنند، و خداوند، هيچ يك از آفريدگانش را بر نافرمانى خود وادار نمى كند؛ بلكه آنان را با آزمايش مى آزمايد، چنان كه فرمود: «تا شما را بيازمايد كه كدام يك از شما، نيكوتر عمل مى كند» .
