۵۶۱۷.امام على عليه السلام :دادگرى ، پايه اى است كه استوارىِ جهان ، بِدان است .
۵۶۱۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :همانا خداى متعال ، با برابرى و دادگرى اش ، آسايش و شادابى را در خشنودى و يقين، و غم و اندوه را در خشم قرار داد .
۵۶۱۹.امام على عليه السلامـ در دعاى روز چهارم ماه ـ: خدايا! ستايش ، از آنِ توست ... . رسالت خويش را كامل كردى و ابلاغ نمودى، و با تهديد ، محكم كارى كردى ، و حجّت را بر بندگان ، تمام كردى . پس ، نورت را به كمال رساندى، و با راستى و داد ، سخنان [و نعمت هاى] تو كامل گشت .
خدايا! ستايش و نعمت و احسان ، از آنِ توست . سختى را برطرف مى كنى، و آسايش عطا مى فرمايى، و به حقْ حكم مى رانى، و با برابرى ، دادگرى مى كنى .
۵۶۲۰.امام على عليه السلام :ستايش ، از آنِ خداى فرود آورنده و بالا برنده است ... ؛ او كه مرگ را در ميان خَلق خود ، برابر قرار داد، و با كَرَمش ، زندگى را بر آنان ارزانى داشت . پس ، زنده كرد و ميراند، و روزى را به اندازه تعيين كرد . از روى علم ، اندازه آن را ثابت نمود، و از روى تدبير ، با حكمتش آن را استوار ساخت .
۵۶۲۱.امام على عليه السلام :همانا خداوند ـ كه مقامش باعظمت و نام هايش پاك است ـ خَلق را آفريد و آنان را به عبادت خويش ملزم ساخت، و آنان را به طاعتش موظّف نمود، و وسايل زندگى را ميانشان تقسيم كرد، و آنان را در كار دنيا ، در جايگاه اكنونشان قرار داد و در كار دين ، به همين اوصافِ [طاعت و بندگى] ، وصفشان نمود ، در حالى كه او در اين باره از آنان بى نياز است، كه در ميان آنان ، نه طاعت كسى او را فايده مى بخشد و نه نافرمانى كسى به او زيان مى رساند ؛ ليكن خداى متعال ، كوتاهى آنان را در آنچه امورشان را اصلاح مى كند و به وسيله آن انحرافاتشان در حال و آينده به راه راست هدايت مى شود، دانست . بدين جهت به خواست خودش آنها را با امر و نهيَش ادب نمود . پس ، آنان را [به انجام دادن آنها] با اختيار خودشان فرمان داد و وظايف آسانى را بر عهده شان نهاد .
خداى سبحان به خاطر عدالت در حُكم و حكمتش ، در ميان خَلقش ، بين كسانى كه در جهت خشنودى و دوستى او با جدّيت مى كوشند و كسانى كه در آن ، كوتاهى مى ورزند و نعمت خدا را در نافرمانى او به كار مى گيرند، فرق مى گذارد . و اين ، همان سخن خداوند عز و جل است كه فرمود : «آيا كسانى كه مرتكب كارهاى بد شده اند ، پنداشته اند كه آنان را مانند كسانى قرار مى دهيم كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده اند ، [به طورى كه ]زندگى آنها و مرگشان يكسان است؟ چه بد ، داورى مى كنند!» .