۵۹۸۶. امام على عليه السلام : هر گاه زنا شايع گردد، مرگِ ناگهانى پديدار مىشود و هر گاه حاكم ستم كند ، باران نمىبارد .
۵۹۸۷. امام حسن عليه السلام ـ در دعايش، هنگامى كه چيزى وى را غمگين مىكرد ـ : اى كهيعص! اى روشنايى! اى پاك! اى آگاه! اى خدا! اى بخشنده! (سه بار) . گناهانى را كه نقمتها را فرود مىآورند ، بر من بيامرز و گناهانى را كه نعمتها را تغيير مىدهند ، بر من بيامرز و گناهانى كه پردههاى عصمت را از هم مىدَرَد بر من بيامرز و گناهانى را كه بلا را فرو مىفرستند ، بر من بيامرز و گناهانى را كه نابودى را نزديك مىكنند ، بر من بيامرز و گناهانى را كه دشمنان را چيره مىسازند ، بر من بيامرز و گناهانى را كه [رشته ]اميد را قطع مىكنند ، بر من بيامرز و گناهانى را كه دعا را باز مىگردانند ، بر من بيامرز و گناهانى را كه باران آسمان را باز مىدارند ، بر من بيامرز و گناهانى را كه هوا را تاريك مىنمايند ، بر من بيامرز و گناهانى را كه پرده را مىدرند ، بر من بيامرز .
۵۹۸۸. امام زين العابدين عليه السلام : گناهانى كه نعمتها را تغيير مىدهند ، عبارتاند از : ستم بر مردم ، ترك عادت در كار خير و كار نيك ، ناسپاسى نعمتها ، ترك سپاسگزارى . خداوند عز و جلفرمود : «در حقيقت ، خدا سرنوشت قومى را تغيير نمىدهد تا اين كه آنان حال خود را تغيير دهند» .
و گناهانى كه پشيمانى مىآورند ، عبارتاند از : كشتن كسى كه خداوند ، كشتنش را حرام نموده است . خداى متعال فرمود : «و نفْسى را كه خداوندْ حُرمت بخشيده است ، مكشيد» و خداوند عز و جلدر داستان قابيل، هنگامى كه او برادرش هابيل را كشت و از دفن كردنش ناتوان ماند ، فرمود : «پس ، نفْسش او را به قتل برادرش ترغيب كرد ، و وى را كشت . «پس ، از زمره پشيمانان گرديد» » ؛
و ترك كردن رابطه خويشاوندى ، به طورى كه احساس بىنيازى كنند [و خويشاوندى را فراموش نمايند] ، نگزاردن نماز تا زمانى كه وقتش بگذرد ، ترك كردن وصيّت و ردّ مظالم ، و خوددارى كردن از پرداخت زكات تا زمانى كه مرگ، فرا رسد و زبان، بند آيد .
و گناهانى كه نقمتها را فرود مىآورند ، عبارتاند از : نافرمانى آگاه با تعدّى
[به ديگران] ، گردنكشى بر مردم ، و ريشخند و مسخره كردن آنان .
و گناهانى كه [روزى و] نصيبها را باز مىگردانند ، عبارتاند از : اظهار نادارى ، خواب ماندن از نماز عشا و نماز صبح ، سبُك شمردن نعمتها ، و شِكوه كردن از خداوند عز و جل .
و گناهانى كه پردههاى عصمت را مىدرند ، عبارتاند از : شرابخوارى ، قماربازى ، سرگرم شدن به چيزهاى بيهوده و شوخىهايى كه موجب خنده مردم مىشوند ، بيان عيبهاى مردم ، و همنشينى با افراد مشكوك (متّهم) .
و گناهانى كه بلا را فرو مىفرستند ، عبارتاند از : ترك كردن فريادرسىِ درمانده ، ترك كردن يارى ستمديده ، و ضايع كردن امر به معروف و نهى از منكر .
و گناهانى كه دشمنان را چيره مىسازند ، عبارتاند از : آشكارا ستم كردن ، علنى كردن گناهان ، مباح كردن حرام ، نافرمانى كردن از نيكان و پيروى نمودن از بدان .
و گناهانى كه نابودى را نزديك مىسازند ، عبارتاند از : قطع رحِم ، سوگند دروغ ، سخنان دروغ ، زنا ، بستن راه مسلمانان ، و به ناحق ادّعاى امامت نمودن .
و گناهانى كه [رشته] اميد را قطع مىكنند ، عبارتاند از : نوميدى از بخشايش خداوند ، نوميدى از رحمت خدا ، اعتماد به غير خدا ، و دروغ پنداشتن وعده خداوند عز و جل .
و گناهانى كه هوا را تاريك مىنمايند ، عبارتاند از : جادوگرى ، كهانت ، باور داشتن به ستارگان [و تأثير حركت آنها در رخدادهاى آينده]، دروغ پنداشتن قَدَر ، و سرپيچى از پدر و مادر (عاقّ والدين) .
و گناهانى كه پرده را مىدرند ، عبارتاند از : قرض گرفتن به قصد ادا نكردن ، زيادهروى در هزينهها بر پايه باطل ، بخل ورزيدن در حقّ خاندان و فرزندان و خويشان ، بداخلاقى ، ناشكيبايى ، بىقرارى ، تنبلى ، و كوچك كردن دينداران .
و گناهانى كه دعا را باز مىگردانند ، عبارتاند از : بدخواهى ، خباثت باطن ، دورويى با برادران [دينى] ، ندادن صدقه در پاسخ [ درخواست نيازمندان] ، به تأخير انداختن نمازهاى واجب تا زمانى كه وقتشان بگذرد ، تقرّب نجستن به خداوند عز و جل با نيكوكارى و صدقه ، و فحّاشى و ناسزاگويى در گفتار .
و گناهانى كه باران آسمان را باز مىدارند ، عبارتاند از : ستم داوران در داورى ، گواهى دروغ ، كتمان گواهى ، خوددارى از پرداخت زكات و بدهكارى و احسان ، سختدلى نسبت به فقيران و بينوايان ، ستم بر يتيمان و بيوگان ، و دور كردن نيازمند و شبانه باز گرداندن او .
