ج ـ افزايش و كاهش
۵۹۰۲. امام كاظم عليه السلام ـ در دعايش پس از نماز عصر ـ : تويى آن خدايى كه جز تو معبودى نيست . افزايش و كاهش چيزها، مربوط به توست . تويى آن خدايى كه جز تو معبودى نيست. آفريدگانت را بدون كمك ديگرى آفريدى ، در حالى كه نيازى به آنان نداشتى . تويى آن خدايى كه جز تو معبودى نيست . مشيّت، از ناحيه تو و بَدا، مربوط به توست .
۵۹۰۳. تفسير القمّى : سخن خداى متعال كه : «يهود گفتند : «دست خدا، بسته است» . دستهاى خودشان بسته باد و به [سزاى ]آنچه گفتند ، از رحمت خدا دور باشند ! بلكه هر دو دست او گشاده است» ، مىگويد : آنها گفتند : خداوند، كارش را به انجام رساند و غير از آنچه در تقدير نخست، مقدّر نموده، چيز جديدى را ايجاد نمىكند . آن گاه خداوند، سخن آنان را رد كرد و فرمود : «بلكه هر دو دست او گشاده است . هر گونه بخواهد، مىبخشد» ؛ يعنى: پيش مىاندازد و عقب مىاندازد، زياد و كم مىكند و بَدا و مشيّت، از آنِ اوست .
ر . ك : فاطر : آيه ۱ .
د ـ پيش و پس انداختن
۵۹۰۴. امام باقر عليه السلام : خداوند، چيزى را كه بوده يا خواهد بود، وا نگذاشت، جز اين كه آن را در كتابى نوشت . آن همواره نزد اوست و به آن مىنگرد . هر كدام از آن را خواست، مقدّم مىدارد ، و هر كدام از آن را خواست، به تأخير مىاندازد ، و هر كدام از آن را خواست، محو مىكند ، و هر كدام از آن كه خواست، موجود مىشود ، و هر كدام از آن كه نخواست، به وجود نمىآيد.
