۵۸۱۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مؤمن در هر حال، همراه خير است . او در حالى كه جان از تنش كنده مى شود ، خدا را مى ستايد .

۵۸۱۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :همانا بنده مؤمن، در تكاپوى رياسَت و تجارت مى افتد، تا اين كه در شُرف رسيدن به خواسته هاى خود قرار مى گيرد. خداوند، فرشته اى را مى فرستد و به او مى گويد : «بنده ام را از كارى كه اگر به آن دست يابد، او را به جهنّم مى افكند، باز دار و جلوى او را بگير».
آن گاه، فرشته مى رود و او را به لطف خداوند، [از آن كار ]باز مى دارد . اينجا است كه مى گويد : در حقّ من خدعه [و خيانت] شده است ؛ هر كه به من نيرنگ زده ، خداوند با او همان كند . و فرمود : نمى داند كه خداوند برايش بدان گونه نظر داشت . و چنانچه آن را به چنگ مى آورد ، داخل جهنّمش مى كرد .

۵۸۱۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند عز و جل فرمود : «همانا برخى از بندگان مؤمن من، بندگانى هستند كه كار دينشان جز با ثروت و رفاه و سلامت بدن، سامان نمى گيرد. بدين خاطر، آنان را با [دادنِ ]ثروت و رفاه و سلامتى مى آزمايم. اين چنين است كه دينشان درست مى شود .
و برخى از بندگان مؤمن من، بندگانى هستند كه كار دينشان، جز به فقر و تنگ دستى و بيمارى، سامان نمى گيرد. بدين خاطر، آنان را با فقر و تنگ دستى و بيمارى مى آزمايم. اين چنين است كه دينشان سامان مى يابد» .

۵۸۱۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ به نقل از جبرئيل ـ: خداوند ـ تبارك وتعالى ـ فرمود : «هر كس دوست مرا خوار كند ، همانا ، با من به جنگ برخاسته است ، و در چيزى كه من انجام دهنده آن باشم، ترديد نمى كنم ، همانند گرفتن جان مؤمن كه در آن ترديد مى كنم . او مرگ را نمى پسندد و من بدىِ او را نمى پسندم ؛ ولى براى او از آن چاره اى نيست (مرگ او حتمى است) .
و بنده من، به مانند اداى فريضه اى كه بر عهده اش گذاشته ام، به من نزديك نمى گردد . بنده من، پيوسته نافله انجام مى دهد تا او را دوست بدارم ، و هر گاه او را دوست داشتم ، من براى او گوش و چشم و دست و تأييد كننده ام . اگر مرا بخواند، اجابتش مى كنم و اگر از من چيزى بخواهد، عطايش مى نمايم .
برخى از بندگان مؤمن من، كسانى اند كه مى خواهند از راه عبادت، به درگاه من وارد شوند؛ ولى من مانع مى شوم ، به خاطر اين كه خودپسندى در آنان به وجود نيايد تا فاسدشان كند . برخى از بندگان مؤمن من، كسانى اند كه ايمانشان جز با فقر، درست نمى شود، كه اگر بى نيازشان كنم، هر آينه فاسدشان مى كند . برخى از بندگان مؤمن من، كسانى اند كه ايمانشان جز با ثروتمندى درست نمى شود كه اگر نيازمندشان كنم، فاسدشان مى كند . برخى از بندگان مؤمن من، كسانى اند كه ايمانشان جز به بيمارى، سامان نمى گيرد، كه اگر جسمشان را سالم كنم، فاسدشان مى كند . و برخى از بندگان مؤمن من، كسانى اند كه ايمانشان جز با تن درستى، سامان نمى گيرد كه اگر بيمارشان كنم، فاسدشان مى كند . همانا من، بندگانم را از روى آگاهى ام به دل هايشان اداره مى نمايم ؛ چرا كه من داناى آگاهم» .

۵۸۱۵.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :المُؤمِنُ بِخَيرٍ عَلى كُلِّ حالٍ ، تُنزَعُ نَفسُهُ مِن بَينِ جَنبَيهِ وهُوَ يَحمَدُ اللّهَ . ^۱

۵۸۱۶.عنه صلى الله عليه و آله :إنَّ العَبدَ المُؤمِنَ لَيَطلُبُ الإِمارَةَ وَالتِّجارَةَ ، حَتّى إذا أشرَفَ مِن ذلِكَ عَلى ما كانَ يَهوى ، بَعَثَ اللّهُ مَلَكا وقالَ لَهُ : عُق ^۲ عَبدي وصُدَّهُ عَن أمرٍ لَوِ استَمكَنَ مِنهُ أدخَلَهُ النّارَ . فَيُقبِلُ المَلَكُ فَيَصُدُّهُ بِلُطفِ اللّهِ فَيُصبِحُ وهُوَ يَقولُ : لَقَد دُهيتُ ومَن دَهاني فَعَلَ اللّهُ بِهِ .
وقالَ: ما يَدري أنَّ اللّهَ النّاظِرُ لَهُ في ذلِكَ ، ولَو ظَفِرَ بِهِ أدخَلَهُ النّارَ . ^۳

۵۸۱۷.عنه صلى الله عليه و آله :قالَ اللّهُ عز و جل : إنَّ مِن عِبادِيَ المُؤمِنينَ عِبادا لا يَصلُحُ لَهُم أمرُ دينِهِم إلّا بِالغِنى وَالسَّعَةِ وَالصِّحَّةِ فِي البَدَنِ ، فَأَبلوهُم ^۴ بِالغِنى وَالسَّعَةِ وصِحَّةِ البَدَنِ ، فَيَصلُحُ عَلَيهِم أمرُ دينِهِم .
وإنَّ مِن عِبادِيَ المُؤمِنينَ لَعِبادا لا يَصلُحُ لَهُم أمرُ دينِهِم ، إلّا بِالفاقَةِ وَالمَسكَنَةِ وَالسُّقمِ في أبدانِهِم ، فَأَبلوهُم بِالفاقَةِ وَالمَسكَنَةِ وَالسُّقمِ ، فَيَصلُحُ عَلَيهِم أمرُ دينِهِم . ^۵

۵۸۱۸.عنه صلى الله عليه و آله عن جبرئيل عليه السلام :قالَ اللّهُ تَبارَكَ وتَعالى : مَن أهانَ وَلِيّا لي فَقَد بارَزَني بِالمُحارَبَةِ ، وما تَرَدَّدتُ في شَيءٍ أنَا فاعِلُهُ ، مِثلِ ما تَرَدَّدتُ في قَبضِ نَفس المُؤمِنِ ، يَكرَهُ المَوتَ وأكرَهُ مَساءَتَهُ ، ولابُدَّ لَهُ مِنهُ .
وما تَقَرَّبَ إلَيَّ عَبدي بِمِثلِ أداءِ مَا افتَرَضتُ عَلَيهِ ، ولا يَزالُ عَبدي يَتَنَفَّلُ ^۶ لي حَتّى اُحِبَّهُ ، ومَتى أحبَبتُهُ كُنتُ لَهُ سَمعا وبَصَرا ويَدا ومُؤَيِّدا ، إن دَعاني أجَبتُهُ ، وإن سَأَلَني أعطَيتُهُ .
وإنَّ مِن عِبادِيَ المُؤمِنينَ لَمَن يُريدُ البابَ مِنَ العِبادَةِ فَأَكُفُّهُ عَنهُ ، لِئَلّا يَدخُلَهُ عُجبٌ فَيُفسِدَهُ ذلِكَ ، وإنَّ مِن عِبادِيَ المُؤمِنينَ لَمَن لا يَصلُحُ إيمانُهُ إلّا بِالفَقرِ ولَو أغنَيتُهُ لَأَفسَدَهُ ذلِكَ ، وإنَّ مِن عِبادِيَ المُؤمِنينَ لَمَن لا يَصلُحُ إيمانُهُ إلّا بِالغَناءِ ولَو أفقَرتُهُ لَأَفسَدَهُ ذلِكَ ، وإنَّ مِن عِبادِيَ المُؤمِنينَ لَمَن لا يَصلُحُ إيمانُهُ إلّا بِالسُّقمِ ولَو صَحَّحتُ جِسمَهُ لَأَفسَدَهُ ذلِكَ ، وإنَّ مِن عِبادِيَ المُؤمِنينَ لَمَن لا يَصلُحُ إيمانُهُ إلّا بِالصِّحَّةِ ولَو أسقَمتُهُ لَأَفسَدَهُ ذلِكَ ، إنّي اُدَبِّرُ عِبادي لِعِلمي بِقُلوبِهِم ، فَإِنّي عَليمٌ خَبيرٌ . ^۷