۱۱۱.امام صادق علیه السّلام: حديث من، حديث پدرم و حديث پدرم، حديث جدّم و حديث جدّم، حديث [امام] حسين و حديث [امام] حسين، حديث [امام] حسن و حديث [امام] حسن، حديث اميرمؤمنان علیهم السّلام و حديث امير مؤمنان، حديث پيامبر خدا صلی الله علیه و آله و حديث پيامبر خدا، سخن خداى عز و جل است.
۱۱۲.امام صادق علیه السّلام: خداوند، ولايت ما و دوستى ما را واجب ساخته است. به خدا سوگند، ما از روى هوسِ خود، سخن نمىگوييم و بر طبق آراى خود، عمل نمىکنيم و نمىگوييم جز آنچه را که خداوند عز و جل فرموده است.
۱۱۳.الكافى- به نقل از قُتيبه اعشى -: مردى از امام صادق علیه السّلام مسئلهاى پرسيد و امام علیه السّلام به او پاسخش را داد. مرد گفت: به نظر شما، اگر چنين و چنان باشد، آن گاه چه مىتوان گفت؟ امام علیه السّلام به او فرمود: «خاموش! هر پاسخى که به تو دادم، از آنِ پيامبر خدا صلی الله علیه و آله است. ما با [نظر کردن و اجتهاد ورزيدن] سر و کارى نداريم» [بلکه علم ما الهامگونه است].
۱۱۴.رجال الكشى- به نقل از حسين بن مختار -: عَبّاد بن کثير بصرى در حالى که لباسهاى شهرت زمختى پوشيده بود نزد امام صادق علیه السّلام رفت. امام علیه السّلام فرمود: «اى عبّاد! اين چه لباسهايى است؟!». گفت: اى ابا عبد اللّٰه! اين را براى من عيب مىدانى؟ فرمود: «آرى.
پيامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود: "هرکه در دنيا لباس شهرت بپوشد، خداوند در روز قيامت، جامه خوارى بر او بپوشانَد"».
عَبّاد گفت: چه کسى اين [حديث] را به شما گفت؟ فرمود: «اى عبّاد! مرا متهّم مىکنى؟! پدرانم علیهم السّلام از پيامبر خدا صلی الله علیه و آله برايم نقل کردهاند».
۱۱۵.امام صادق علیه السّلام: خداوند، حلال و حرام و تأويل را به پيامبرش آموخت و پيامبر خدا صلی الله علیه و آله علمِ همه آنها را به على علیه السّلام آموخت.
