حديث
۷۹.پيامبر خدا صلی الله علیه و آله: آن که مرا فرمان بَرَد، خدا را فرمان برده است و آن که مرا نافرمانى کند، خدا را نافرمانى کرده است.
۸۰.پيامبر خدا صلی الله علیه و آله: به زودى آن مرد بر تختش تکيه مىزند و حديثى از احاديث مرا نقل مىکند و مىگويد: «ميان ما و شما، کتاب خداى عز و جل. هر حلالى را که در آن يافتيم، حلال مىشمريم و هر حرامى را که در آن يافتيم، حرام مىشماريم. هان! هر چه را پيامبر خدا صلی الله علیه و آله حرام کند، مانند آن است که خداوند، حرام کرده است».
۸۱.امام على علیه السّلام: خداوند، در کتاب استوارش مىفرمايد: «هر که از پيامبر فرمانبَرى کند، از خدا فرمان برده است و هر کس روىگردان شود، ما تو را بر ايشان، نگهبان نفرستادهايم». پس فرمانبُردارى از او را در کنار فرمانبُردارى از خود قرار داد و نافرمانى از او را در کنار نافرمانى از خود، و اين خود، دليلى است بر تفويض [اختيارات خود و امر بندگانش] به او و حجّتى است بر کسى که از او پيروى يا نافرمانى کند. اين مطلب را در چندين جا از کتاب بزرگ خود، بيان کرده و براى تشويق به پيروى از او و ترغيب به تصديق او و پذيرفتن دعوتش فرموده است: «بگو: اگر خدا را دوست داريد، از من پيروى کنيد تا خدا هم شما را دوست بدارد و گناهانتان را بيامرزد». بنا بر اين، پيروى از پيامبر صلی الله علیه و آله، دوست داشتن خداست و خشنودى او، آمرزش گناهان و کمال رستگارى و واجب شدن بهشت است و در پشت کردن به او و روىگردانى، مخالفت با خداست و [موجب] خشم و ناخشنودى او و دورى از وى. اينها، سبب جاى گرفتن در آتش دوزخ است. اين، فرموده خداست: «و هر کس از گروهها[ى مخالف] به آن کفر ورزد، آتش، وعدهگاه اوست»؛ يعنى او را انکار و نافرمانى کند.
۸۲.امام رضا علیه السّلام: خداى متعال، پيامبرش محمّد صلی الله علیه و آله را بر همه آفريدگانش از پيامبران و فرشتگان، برترى داد و اطاعت از او را اطاعت از خود، پيروى از او را پيروى از خود و زيارت او را در دنيا و آخرت، زيارت خود قرار داد. خداوند فرموده است: «هرکس پيامبر را اطاعت کند، خدا را اطاعت کرده است».
