فهرست منابع و مآخذ
۱. الإتقان فى علوم القرآن، جلال الدین عبد الرحمان بن أبى بکر السیوطى (م ۹۱۱ ق)، تحقیق: فواز أحمد زمرلى، بیروت: دار الکتاب العربی، ۱۴۲۱ ق، دوم.
۲. أجود التقریرات، السیّد أبو القاسم الموسوی الخوئی (م ۱۴۱۳ ق)، قم: العرفان، ۱۳۵۲ ش، اوّل.
۳. الاحتجاج علی أهل اللّجاج، أبو منصور أحمد بن علی بن أبی طالب الطَّبرَسی (ق ۶ ق)، تحقیق: إبراهیم البهادری و محمّد الهادی به، قم: اُسوة، ۱۴۱۳ ق، اوّل.
۴. اخباریگرى؛ تاریخ و عقاید، ابراهیم بهشتى، قم: دار الحدیث، ۱۳۹۰ ش، سوم.
۵. اختیار معرفة الرجال، أبو جعفر محمّد بن الحسن الطوسی (الشیخ الطوسی) (م ۴۶۰ ق)، تحقیق: السیّد مهدی الرجائی، قم: مؤسّسة آل البیت علیهم السلام، ۱۴۰۴ ق، اوّل.
۶. إرشاد القلوب إلی الصواب المنجی من عمل له من ألیم العقاب، أبو محمّد الحسن بن أبی الحسن بن محمّد الدیلمی (ق ۸ ق)، بیروت: مؤسّسة الأعلمی، ۱۳۹۸ ق، چهارم.
۷. الإرشاد فی معرفة حجج اللّٰه علی العباد، أبو عبد اللّٰه محمّد بن محمّد بن النعمان العُکبری البغدادی (الشیخ المفید) (م ۴۱۳ ق)، تحقیق: مؤسّسة آل البیت علیهم السلام، قم: المؤتمر العالمی لألفیّة الشیخ المفید، ۱۴۱۳ ق، اوّل.
۸. أساس البلاغة، أبو القاسم جار اللّٰه محمود بن عمر الزمخشرى الخوارزمى (م ۵۳۸ ق)، بیروت: دار صادر، ۱۹۷۹ م، اوّل.
۹. أسباب اختلاف الحدیث، محمّد احسانی‌فر لنگرودی، قم: دار الحدیث، ۱۴۳۲ ق، سوم.
۱۰. أسباب نزول القرآن، أبو الحسن علی بن أحمد الواحدی (م ۴۶۸ ق)، تحقیق: کمال بسیونی زغلول، بیروت: دار الکتب العلمیّة، ۱۴۱۱ ق، اوّل.
۱۱. آسیبشناسى جریانهاى تفسیرى، محمّد اسعدى، قم: پژوهشکده حوزه و دانشگاه، ۱۳۸۹ ش، اوّل.
