گواه بگیرید و گواهى را براى خداوند برپا دارید؛ این است که با آن، به کسى که به خداوند و روز بازپسین ایمان دارد اندرز داده مىشود و هر کس از خداوند پروا کند [خداوند] براى او درى مىگشاید؛ و به او از جایى که گمان نمىبرد روزى مىدهد.
از آن‌جا که گاهی مسائل مربوط به معیشت و زندگی آینده و یا دیگر گرفتاری‌های خانوادگی سبب میشود که دو همسر به هنگام طلاق یا رجوع، و یا دو شاهد به هنگام شهادت دادن از جادّه حق و عدالت منحرف شوند، در پایان آیه می‌فرماید:
و هر کس از خدا پروا کند، [خدا] برای او راه بیرون‌شدنی قرار می‌دهد و از جایی که حسابش را نمی‌کند، به او روزی می‌رساند.۱
این در حالی است که امام صادق علیه السلام در تفسیر (وَ مَن یتَّقِ اللَّهَ یجَعَل لَّهُ مخَرَجًا وَ یرْزُقْهُ مِنْ حَیثُ لَا یحْتَسِب) می‌فرماید:
۰.هَؤُلَاءِ قَوْمٌ مِنْ شِیعَتِنَا ضُعَفَاءُ لَیسَ عِنْدَهُمْ مَا یتَحَمَّلُونَ بِهِ إِلَینَا، فَیسْمَعُونَ حَدِیثَنَا وَ یقْتَبِسُونَ مِنْ عِلْمِنَا فَیرْحَلُ قَوْمٌ فَوْقَهُمْ وَ ینْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ وَ یتْعِبُونَ أَبْدَانَهُمْ حَتَّی یدْخُلُوا عَلَینَا، فَیسْمَعُوا حَدِیثَنَا فَینْقُلُونَهُ إِلَیهِمْ فَیعِیهِ هَؤُلَاءِ وَ تُضَیعُهُ هَؤُلَاءِ، فَأُولَئِک الَّذِینَ یجْعَلُ اللَّهُ ـــ عَزَّ ذِکرُهُ ـــ لَهُمْ مَخْرَجاً وَ یرْزُقُهُمْ مِنْ حَیثُ لَا یحْتَسِبُونَ.۲
امام صادق علیه السلام با الغای سیاق به کمک نفی خصوصیت از ظاهر آیه ـ که درباره منافع مادی دنیوی است ـ با لحاظ مفهوم عام این عبارت، آن را به «رسیدن احادیث به شیعیان ضعیف و با تقوا» به عنوان روزی معنوی تطبیق نموده‌اند.
صاحب المیزان نیز بعد از بیان معنای متناسب با سیاق برای این عبارت
