مراد از حجیت، این است که تفاسیر آنان کشف اطمینانبخش و معتبری از معانی آیات قرآن ارائه میدهد که میتوان آن را معیار عمل و اعتقاد قرار داد و در پیشگاه الهی آن را حجت دانست.
دلیل حجیت تفاسیر نبوی، خود قرآن است. خداوند در چند آیه بر این مطلب تأکید کرده است؛ از جمله در سوره نحل فرموده است:
(وَ أَنْزَلْنَا إِلَیْکَ الذِّکْرَ لِتُبَیِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَیْهِمْ).۱
و اين قرآن را به سوى تو فرود آورديم، تا براى مردم آنچه را به سوى ايشان نازل شده است، توضيح دهى.
خداوند در این آیه منصب تفسیر را برای پیامبر صلی الله علیه و آله قرار داده است. لذا خود اعتبار تفسیر نبوی را امضا نموده است.
همچنین در سوره حشر میخوانیم:
(ما آتاکمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاکمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا).۲
آنچه پیامبر به شما مىدهد بگیرید و از آنچه شما را از آن باز مىدارد دست بکشید.
این آیه به صراحت مسلمانان را به اخذ و عمل به سخنان پیامبر صلی الله علیه و آله فرمان داده است و مفهوم این مطلب حجت و معتبر بودن سنت نبوی است که این سنت، شامل سنت تفسیری پیامبر صلی الله علیه و آله نیز میگردد.
همچنین میتوان به آیه تطهیر نیز استناد نمود؛ چرا که مفاد این آیه عصمت و پاکی مطلق پیامبر و امامان: است. بنا بر این، خطا و اشتباه از آنان به ویژه در امور مربوط به دین سر نمیزند. از این رو، سنت تفسیری آنان نیز مبرای از خطا خواهد بود. لذا حجیت خواهد داشت. همچنین میتوان از انضمام مفاد آیه (لا یمَسُّهُ إِلاَّ الْمُطَهَّرُونَ)۳
