امام باقر علیه السلام با الغای شان نزول این آیه و با لحاظ پیام عام آیه، آن را بر اهل بیت پیامبر: تطبیق نموده است.

۲. خداوند در سوره هود به یادکرد حضرت شعیب و گناه کم‏فروشی قوم او اشاره می‏کند و سخن حضرت شعیب به آنان را چنین گزارش می‏کند:

۰.(وَ یاقَوْمِ أَوْفُواْ الْمِکیالَ وَ الْمِیزَانَ بِالْقِسْطِ وَ لَا تَبْخَسُواْ النَّاسَ أَشْیاءَهُمْ وَ لَا تَعْثَوْاْ فیِ الْأَرْضِ مُفْسِدِین).^۱

و ای قوم من، پیمانه و ترازو را به داد، تمام دهید، و حقوق مردم را کم مدهید، و در زمین به فساد سر برمدارید.

سپس حضرت شیعب سخن خود را ادامه می‏دهد می‏گوید:

۰.(بَقِیتُ اللَّهِ خَیرٌ لَکمْ إِنْ کنْتُمْ مُؤْمِنینَ وَ ما أَنَا عَلَیکمْ بِحَفیظ).^۲

اگر مؤمن باشید، باقیمانده [حلال‏] خدا برای شما بهتر است، و من بر شما نگاهبان نیستم.

یعنی اگر ایمان دارید آن سودی که خداوند برای شما از معامله صحیح باقی گذاشته است برای شما بهتر است، تا آن مالی که از راه کم‏فروشی و نقص ترازو به دست می‏آورید؛ چرا که مؤمن از مال مشروعی که خداوند از راه حلال برای او تعیین کرده استفاده می‏کند ولی از مالی که خداوند راضی به آن نیست و عقل نیز آن را نامشروع می‏داند اجتناب می‏کند.^۳

با این وصف در روایتی آمده است عمر بن زاهر از امام صادق درباره چگونگی سلام بر قائم علیه السلام سؤال می‏کند امام می‏فرماید:

۰.یقُولُونَ‏ السَّلَامُ عَلَیک یا بَقِیةَ اللَّهِ ثُمَّ قَرَأَ: (بَقِیتُ اللَّهِ‏ خَیرٌ لَکمْ‏ إِنْ کنْتُمْ مُؤْمِنِینَ‏).^۴

(إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلَا فیِ الْأَرْضِ وَ جَعَلَ أَهْلَهَا شِیَعًا یَسْتَضْعِفُ طَائفَةً مِّنهُمْ یُذَبِّحُ أَبْنَاءَهُمْ وَ یَسْتَحْیی نِسَاءَهُمْ إِنَّهُ کاَنَ مِنَ الْمُفْسِدِینَ).^۱

فرعون در سرزمین [مصر] سر برافراشت، و مردمِ آن را طبقه طبقه ساخت و طبقه‏ای از آنان را زبون می‏داشت: پسرانشان را سر می‏برید، و زنانشان را [برای بهره‏کشی‏] زنده بر جای می‏گذاشت. او از فسادکاران بود.

در ادامه خداوند می‏فرماید:

(وَ نُرِیدُ أَن نَّمُنَّ عَلیَ الَّذِینَ اسْتُضْعِفُواْ فیِ الْأَرْضِ وَ نجَعَلَهُمْ أَئمَّةً وَ نجَعَلَهُمُ الْوَارِثِینَ * وَ نُمَکَّنَ لهَمْ فیِ الْأَرْضِ وَ نُرِیَ فِرْعَوْنَ وَ هَامَانَ وَ جُنُودَهُمَا مِنْهُم مَّا کانُواْ یحَذَرُونَ).^۲

و خواستیم بر کسانی که در آن سرزمین فرو دست شده بودند منّت نهیم و آنان را پیشوایان [مردم‏] گردانیم، و ایشان را وارث [زمین‏] کنیم، و در زمین قدرتشان دهیم و [از طرفی‏] به فرعون و هامان و لشکریانشان آنچه را که از جانب آنان بیمناک بودند، بنمایانیم.

چنان که مشاهده می‏شود این آیات در شان مستضعفان بنی اسرائیل در سرزمین مصر است^۳ با این حال از ابو الصباح کنانی نقل شده امام باقر علیه السلام به فرزندش جعفر بن محمد صلی الله علیه و آله نگاه کرد و فرمود:

۰.تَرَى هَذَا؟ هَذَا مِنَ الَّذِینَ قَالَ اللَّهُ عز و جل: (وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِینَ).^۴

می‏بینی این را؟ این از جمله کسانی است که خداوند فرمود: «و برآنیم که بر آنان که در زمین ناتوان شمرده شده‏اند منّت گذاریم و آنان را پیشوا گردانیم و آنان را وارثان [روى زمین] کنیم».