شش . روش هاى ادب آموزى

يكى از بهترين گنجينه هاى فرهنگىِ اهل بيت عليهم السلام ، ره نمودهاى آنان درباره روش تأديب و تربيت است . متن اين ره نمودها ، در فصل ششم آمده است و تبيين تفصيلى آنها نياز به كتابى مستقل دارد؛ امّا به طور اجمال و اشاره ، مى توان اصلى ترين روش هاى ادب آموزى را از نگاه اهل بيت عليهم السلام ، چنين برشمرد :
۱ . آراسته بودن آموزگار به زيور ادب ؛
۲ . ادب آموزى با كردار ، پيش از آموختن ادب با گفتار ؛
۳ . انتخاب مناسب ترين زمان براى آموزش ؛
۴ . مديريت و برنامه ريزىِ تربيتى ؛
۵ . روان شناسى مخاطب و برخورد صحيح و علمى با وى ؛
۶ . تشويق نيكوكار براى تنبيه بدكار ؛
۷ . به كارگيرىِ رفق و مدارا ؛
۸ . تصريح نكردن به لغزش ها ؛
۹ . اجتناب از خشونت بدون ضرورت ؛
۱۰ . عدالت در كيفر به هنگام ضرورت .

هفت . آفات ادب آموزى

آفات ادب آموزى ، به دو بخش ، تقسيم مى شوند :
بخش اوّل ، آفاتى كه اختصاص به خانواده ها و مربّيان امور تربيتى در آموزشگاه ها دارند ، مانند :
۱ . افراط در محبّت؛
۲ . برخوردهاى تند و خشن ؛
۳ . عصبانيت ؛
۴ . تحقير و سرزنش ؛
۵ . ناسزاگويى .
بخش دوم ، آفاتى كه به مسئولان سياسى و قضايى اختصاص دارند ، مانند :
۱ . اكتفا كردن به موعظه ؛
۲ . به كارگيرىِ خشونت بدون ضرورت ؛
۳ . تجاوز از مرز عدالت در كيفر (مجازات) .