۶۲۰۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر گاه بنده فروتنى كند، خداوند ، او را به آسمان هفتم بالا مى برد.

۶۲۱۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :سه چيز است كه خداوند به واسطه آنها جز خوبى نمى افزايد: فروتنى، كه خداوند به واسطه آن، جز بر رفعت نمى افزايد؛ و ذلّت و خوارى نفْس، كه خداوند به سبب آن، جز بر عزّت نمى افزايد؛ و مناعت طبع ، كه خداوند به سبب آن، جز بر بى نيازى نمى افزايد.

۶۲۱۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ به على عليه السلام ـ: اى على! به خدا سوگند كه اگر شخص فروتن، در قعر چاهى باشد، خداوند عز و جل بادى را مى فرستد تا او را در دولت بدكاران، در رأس نيكان قرار دهد.

۶۲۱۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هيچ انسانى نيست ، مگر اين كه در سرِ او لگامى است كه در دست فرشته اى قرار دارد. هر گاه فروتنى كند، به آن فرشته گفته مى شود : «لگامش را بالا ببَر» و هر گاه بزرگى بفروشد، به فرشته گفته مى شود : «لگامش را پايين بكش» .

۶۲۱۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كه براى خدا فروتنى كند، خداوند او را بالا مى برد. پس او در نظر خودش ، ناچيز است؛ ولى در چشم مردم، بزرگ . و هر كه بزرگى بفروشد، خداوند او را پست مى گرداند. پس او در چشم مردم، كوچك است؛ ولى در نظر خودش بزرگ ، و در نظر مردم، حتّى از سگ و خوك هم پست تر است .

۶۲۰۹.عنه صلى الله عليه و آله :إذا تَواضَعَ العَبدُ رَفَعَهُ اللّه ُ إلَى السَّماءِ السّابِعَةِ . ^۱

۶۲۱۰.عنه صلى الله عليه و آله :ثَلاثَةٌ لا يَزيدُ اللّه ُ بهِنَّ إلّا خَيرا : التَّواضُعُ لا يَزيدُ اللّه ُ بهِ إلّا ارتِفاعا ، وذِلُّ النَّفسِ لا يَزيدُ اللّه ُ بهِ إلّا عِزّا ، والتَّعَفُّفُ لا يَزيدُ اللّه ُ بهِ إلّا غِنىً . ^۲

۶۲۱۱.عنه صلى الله عليه و آلهـ لِعَليٍّ عليه السلام ـ: يا عليُّ ، واللّه ِ لَو أنّ المُتَواضِعَ في قَعرِ بِئرٍ لَبَعَثَ اللّه ُ عز و جلإلَيهِ رِيحا يَرفَعُهُ فَوقَ الأخيارِ في دَولَةِ الأشرارِ . ^۳

۶۲۱۲.عنه صلى الله عليه و آله :ما مِن آدَميٍّ إلّا وفي رَأسِهِ حَكَمَةٌ ^۴ بِيَدِ مَلَكٍ ، فإذا تَواضَعَ قِيلَ للمَلَكِ : ارفَعْ حَكَمَتَهُ ، وإذا تَكبَّرَ قِيلَ للمَلَكِ : ضَعْ حَكَمَتَهُ . ^۵

۶۲۱۳.عنه صلى الله عليه و آله :مَن تَواضَعَ للّه ِ رَفَعَهُ اللّه ُ ، فهُو في نَفسِهِ ضَعيفٌ وفي أعيُنِ النّاسِ عَظيمٌ ، ومَن تَكبَّرَ وَضَعَهُ اللّه ُ ، فهُو في أعيُنِ النّاسِ صَغيرٌ وفي نَفسِهِ كَبيرٌ ؛ حتّى لَهُو أهوَنُ علَيهِم مِن كَلبٍ أو خِنْزيرٍ . ^۶