مقدمه «گزيده»

پيامبر اعظم صلى الله عليه و آله ، خاتم انبيا ، كامل ترين انسان ، و بزرگ ترين شخصيتى است كه در ظلمتكده جامعه جاهلى روزگار خويش ، توانست در پرتو كتاب آسمانى و با حكمت برگرفته از آبشخور وحى ، مطمئن ترين راه وصول به قلّه كمالات را به بشر ، بنماياند . بى ترديد ، شناساندن چنين حكمت هاى نابى ، گامى بايسته در مسير هدايت جامعه به سوى نور و رستگارى است . در اين راه ، حكمت نامه پيامبر اعظم صلى الله عليه و آله ، دومين اثرى بود كه پژوهشكده علوم و معارف حديث ، در جهت نماياندن قطره اى از اقيانوس معارف نبوى و ارائه چهره اى گويا از شخصيت و سيره پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله ، با نظمى نو و شيوه اى جديد ، سامان داد . اين كتاب چهارده جلدى ، دانش نامه اى نسبتا گسترده از سخنان گهربار آن رسول گرامى و نيز آموزه هاى علمى و حِكْمى و سيره فردى و اجتماعى و رفتارهاى خردمندانه آن حضرت است كه در سال ۱۳۸۶ هجرى شمسى به زيور طبع ، آراسته شد .

معرفى كتاب حاضر

گستردگى كتاب حكمت نامه پيامبر اعظم صلى الله عليه و آله و ضرورت آشنايى هر چه بيشتر گروه هاى مختلف مردم با سخن و سيره آن پيشواى آسمانى ، پژوهشكده را واداشت تا با فراهم آوردنِ گلچينى از بوستان حكمت نبوى ، مجموعه اى را با عنوان گزيده حكمت نامه پيامبر اعظم صلى الله عليه و آله ، در قالب كتابى كه هم اكنون پيش روى شماست ، به جويندگان معرفت از چشمه زلال نبوت ، تقديم نمايد . در اين زمينه ، يادآورى نكات زير ، لازم به نظر مى رسد :
۱ . تمامى بخش ها و باب هاى حكمت نامه پيامبر اعظم صلى الله عليه و آله (بدون استثنا) و نيز ۸۰ درصد فصل ها و ۷۰ درصد عنوان هاى فرعى و به همين ميزان از تحليل ها و مقالاتِ مندرج در متن اصلى ، در اين

گفتنى است كه آيه «وَ مَا يَنطِقُ عَنِ الْهَوَى * إِنْ هُوَ إِلَا وَحْىٌ يُوحَى» ^۱ به همه ره نمودهاى پيامبر صلى الله عليه و آله اعتبار وحْيانى مى بخشد ، و بدين سان ، همه حكمت هاى نبوى ، مشمول عبارت «الَّذِى أُنزِلَ إِلَيْكَ» در آيه پيش گفته مى شوند كه آشنايى اهل علم و آگاهى با آنها ، ايمان آوردن به صحت آنها و به صداقت پيامبر خدا صلى الله عليه و آله را به همراه دارد .

گزيده «حكمت نامه پيامبر اعظم صلى الله عليه و آله »

پس از انتشار حكمت نامه پيامبر اعظم صلى الله عليه و آله ، با عنايت به اين كه بهره بردارى همگان ، بويژه در سطح جهان ، از كتابى با اين حجم از مطالب ، عملاً ميسور نيست ، از فاضل ارجمند جناب آقاى مرتضى خوش نصيب ـ كه تهيه اصل حكمت نامه نيز با همكارى ايشان تحقق يافت ـ ، تقاضا كردم كه گزيده سازى آن را نيز بر عهده بگيرد و بدين سان ، خوش نصيبىِ خود را با ارائه اين خدمتِ ارزشمند به آستان قدس نبوى كامل گردانَد ، و خداوند منّان را سپاس ، كه وى از عهده اين خدمت ، به خوبى برآمد و گلچينى پرفايده از گلستان حكمت محمّدى ، تقديم ارادتمندان اين آستان نمود . از ايشان و همه كسانى كه به گونه اى در ساماندهى نهايى اين كتاب ، نقش ايفا كرده اند ، صميمانه سپاس گزارم و براى همه آنان ، از حضرت بارى تعالى ـ جلّت عظمته ـ پاداشى در خور فضل او مسئلت دارم .
در پايان ، توجه عزيزانى را كه مايل اند از اين كتاب يا ساير منابع روايى ، سخنى را به پيامبر صلى الله عليه و آله يا اهل بيت ايشان عليهم السلام نسبت دهند ، به يكى از مهم ترين آداب نقل حديث ، جلب مى نمايم . شيخ كلينى قدس سرهاز امام على عليه السلام روايت كرده كه مى فرمايد :
إذا حَدَّثتُم بِحَديثٍ فَأسنِدوهُ إلَى الَّذى حَدَّثَكُمْ ؛ فَإِن كانَ حَقّا فَلَكُم وإِن كانَ كَذِبا فَعَلَيهِ . ^۲ هنگامى كه حديثى را نقل مى كنيد ، آن را به كسى كه آن را روايت نموده ، نسبت دهيد ، كه اگر درست باشد ، به سود شماست و اگر دروغ باشد ، به زيان راوى است .
ربنا! تقبّل منا ، إنك أنت السميع العليم .
محمّد محمّدى رى شهرى
۲۲/۸/۱۳۸۷
۱۲ ذى قعده ۱۴۲۹