الباب الثّامن : أفضل الأمكنة للعبادة

الفصل الأوّل : مكّة

۱ / ۱ . فَضلُ مَكَّةَ

الكتاب

« رَّبَّنَآ إِنِّى أَسْكَنتُ مِن ذُرِّيَّتِى بِوَادٍ غَيْرِ ذِى زَرْعٍ عِندَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِيُقِيمُواْ الصَّلَوةَ فَاجْعَلْ أَفْـئدَةً مِّنَ النَّاسِ تَهْوِى إِلَيْهِمْ وَ ارْزُقْهُم مِّنَ الثَّمَرَ تِ لَعَلَّهُمْ يَشْكُرُونَ » . ^۱

الحديث

۲۸۵۸.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :إنَّ للّهِِ عَزَّوجَلَّ خِيارًا مِن كُلِّ ما خَلَقَهُ . . . فَأَمّا خِيارُهُ مِنَ البِقاعِ فَمَكَّةُ والمَدينَةُ وبَيتُ المَقدِسِ . ^۲

۲۸۵۹.عنه صلى الله عليه و آله ـ مُخاطِبًا مَكَّةَ ـ :ما أطيَبَكِ مِن بَلَدٍ أحَبَّكِ إلَيَّ ! ولَولا أنَّ قَومي أخرَجوني مِنكِ ما سَكَنتُ غَيرَكِ . ^۳

۱ / ۲ . أمنُ كُلِّ خائِفٍ دَخَل الحَرَم

الكتاب

«وَ التِّينِ وَ الزَّيْتُونِ * وَ طُورِ سِينِينَ * وَ هَـذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ» . ^۴

باب هشتم : بهترين مكان هاى عبادت

فصل يكم : مكّه

۱ / ۱ . ارزش مكّه

قرآن

«پروردگارا! من [ يكى از ] فرزندانم را در درّه اى بى كِشت، نزد خانه محترم تو، سكونت دادم ـ پروردگارا ـ تا نماز را به پا دارند. پس، دل هاى برخى از مردم را به سوى آنان گرايش ده و آنان را از محصولات [ مورد نيازشان ]روزى ده ، باشد كه سپاس گزارى كنند» .

حديث

۲۸۵۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند عز و جل از هر چه آفريده است، برگزيده اى دارد ... و برگزيده او از سرزمين ها مكّه، مدينه و بيت المقدّس اند.

۲۸۵۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ خطاب به مكّه ـ: چه شهر پاكى هستى و چه قدر نزد من محبوبى! اگر نبود كه قوم من ، مرا از تو بيرون كردند، در جايى جز تو ساكن نمى شدم.

۱ / ۲ . در اَمان بودنِ هر ترسانى كه وارد آن شود

قرآن

«سوگند به [ كوه ] تين و زيتون، و طور سينا، و اين شهر امن» .

۵ / ۹ . غَزوَةُ حُنَينٍ

الكتاب

« لَقَدْ نَصَرَكُمُ اللَّهُ فِى مَوَاطِنَ كَثِيرَةٍ وَيَوْمَ حُنَيْنٍ إِذْ أَعْجَبَتْكُمْ كَثْرَتُكُمْ فَلَمْ تُغْنِ عَنكُمْ شَيْـئا وَضَاقَتْ عَلَيْكُمُ الأَْرْضُ بِمَا رَحُبَتْ ثُمَّ وَلَّيْتُم مُّدْبِرِينَ * ثُمَّ أَنزَلَ اللَّهُ سَكِينَتَهُ عَلَى رَسُولِهِ وَعَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَأَنزَلَ جُنُودًا لَّمْ تَرَوْهَا وَعَذَّبَ الَّذِينَ كَفَرُواْ وَذَ لِكَ جَزَآءُ الْكَـفِرِينَ * ثُمَّ يَتُوبُ اللَّهُ مِن بَعْدِ ذَ لِكَ عَلَى مَن يَشَآءُ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ » . ^۱

الحديث

۲۸۵۷.كنز العمّال عن أبي إسحاق :قالَ رجلٌ للبَراءِ : هَل كُنتُم وَلَّيتُم يومَ حُنَينٍ يا أبا مارَّةَ ^۲ ؟ قالَ : أشهَدُ علَى النبيِّ صلى الله عليه و آله أنَّهُ ما وَلّى ، ولكنِ انطَلَقَ أخفاءٌ مِن الناسِ ، وحُشِرَ إلى هذا الحَيِّ مِن هَوازنَ وهُم قَومٌ رُماةٌ ، فَرَمَوهُم بِرَشقٍ مِن نَبلٍ كأنّها رجلٌ مِن جَرادٍ فَانكَشَفُوا ، فَأقبَلَ القَومُ إلى رسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله وأبو سُفيانَ بنُ الحارثِ يَقُودُ بَغلَتَهُ ، فَنَزَلَ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله فَاستَنصَرَ ودَعا وهُو يقولُ :

أنا النبيُّ لا كَذِبْأنا ابنُ عبدِ المُطَّلِبْ
اللّهُمّ أنزِلْ نَصرَكَ . قالَ : واللّهِ إذا احمَرَّ البَأسُ نَتَّقِي بهِ ، وإنَّ الشُّجاعَ الذي يُحاذِي بهِ . ^۳

۵ / ۹ . جنگ حُنَين

قرآن

«قطعاً خداوند، شما را در مواضع بسيارى يارى كرده است، و [ نيز ] در روز حُنَين، آن هنگام كه شمارِ فراوانتان شما را به شگفت آورده بود؛ ولى به هيچ وجه از شما دفع [ خطر ]نكرد، و زمين با همه فراخى بر شما تنگ گرديد. سپس در حالى كه پشت [به دشمن ]كرده بوديد، برگشتيد. آن گاه، خدا آرامش خود را بر فرستاده خود و بر مؤمنان فرود آورد، و سپاهيانى فرو فرستاد كه آنها را نمى ديديد، و كسانى را كه كفر ورزيدند، عذاب كرد و سزاى كافران، همين بود. سپس خدا بعد از اين [ واقعه ]، توبه هر كس را بخواهد، مى پذيرد؛ و خدا آمرزنده مهربان است» .

حديث

۲۸۵۷.كنز العمّالـ به نقل از ابو اسحاق ـمردى به براء گفت : اى ابو مارّه! ^۴ آيا در جنگ حُنَين گريختيد؟
او گفت : گواهى مى دهم كه پيامبر صلى الله عليه و آله نگريخت؛ بلكه مسلمانان، شتابان و بى زره به سوى اين تيره هَوازِن، كه مردمانى تيرانداز بودند، ره سپار شدند. آنان، مسلمانان را تيرباران كردند، به طورى كه انبوه تيرهاى آنان، همچون هجوم دسته هاى ملخ بود. لذا مسلمانان پراكنده شدند و گريختند. دشمن به طرف پيامبر خدا هجوم آوردند، در حالى كه ابو سفيان بن حارث، لگام اَستر پيامبر صلى الله عليه و آله را گرفته بود. پيامبر خدا، از استر فرود آمد و از خداوند، طلب نصرت كرد و دعا نمود و مى گفت :
«من، پيامبر هستم و اين، دروغ نيست .
من پور عبد المطّلبم.
خدايا! نصرت و يارى ات را فرو فرست» .
براء مى گويد : به خدا سوگند، هر گاه جنگ شدّت مى گرفت، ما خود را در پناه پيامبر صلى الله عليه و آله قرار مى داديم و كسى كه به موازات او مى ايستاد، به راستى شجاع بود.