تحليلى درباره حكمت نفرين هاى انبيا عليهم السلام و اوليا

با ملاحظه دعاهاى پيامبران و پيشوايان بزرگ اسلام عليه مجرمان ، ممكن است اين پرسش مطرح شود كه چرا اولياى الهى ـ كه مظهر صفات و اَسماى حُسناى الهى و تجليگاه رأفت و رحمت خداوند متعال هستند ـ ، بر ضدّ افرادى هر چند مجرم ، دعا كرده اند ؟ آيا بهتر نبود كه براى هدايت و سعادت آنها دعا مى كردند ؟ آيا مجازات الهى براى آنها كافى نبود كه اولياى خدا مى خواهند با نفرين ، كيفر آنها را سنگين تر نمايند؟
پاسخ ، اين است كه صفات و اسماى حسناى الهى منحصر به صفات جمال نيست . خداوند متعال ، صفات جلال هم دارد .
انبيا و اولياى خدا ، تنها مظهر صفات جمال او نيستند ؛ بلكه نماد صفات جلال خداوند متعال نيز هستند . خداى سبحان ، در عين حال كه ارحم الراحمين است ، جمعى از مجرمان را نفرين مى كند و ديگران را نيز به نفرين كردن آنها ترغيب مى نمايد و مى فرمايد :
«إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَآ أَنزَلْنَا مِنَ الْبَيِّنَـتِ وَ الْهُدَى مِن بَعْدِ مَا بَيَّنَّـهُ لِلنَّاسِ فِى الْكِتَـبِ أُوْلَـلـءِكَ يَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَ يَلْعَنُهُمُ اللَّـعِنُونَ . ^۱ كسانى كه نشانه هاى روشن و رَه نمودى را كه فرو فرستاده ايم ، بعد از آن كه آن را براى مردم در كتابْ توضيح داده ايم ، نهفته مى دارند ، آنان را خدا نفرين مى كند و نفرين كنندگان [نيز] نفرينشان مى كنند» .
ترديدى نيست كه انبيا و اولياى خدا نيز بايد به او تأسى نمايند و كسانى را كه موردخشم و لعنت خدا هستند ، نفرين كنند . طبعا چنين نفرين هايى آثار تربيتى ارزنده اى نيز براى مؤمنان به همراه دارد كه از آن جمله مى توان به موارد زير اشاره كرد :
الف ـ تقويت عقيده به انبياى الهى و اوصياى آنان
ب ـ نماياندن جايگاه معنوى اولياى الهى
ج ـ رسوا كردن شخصيت هاى سياسى فاسد
د ـ پيشگيرى از انحرافات اخلاقى و اجتماعى

۲۵۳۲.عنه صلى الله عليه و آلهـ في حَجَّةِ الوَداعِ وهُوَ عَلى ناقَتِهِ ، ويَدُهُ عَلى مَنكِبِ عَلِيٍّ عليه السلام ـ: اللّهُمَّ هَل بَلَّغتُ ؟ اللّهُمَّ هَل بَلَّغتُ ؟ هذَا ابنُ عَمّي وأبو وُلدي ، اللّهُمَّ كُبَّ مَن عاداهُ فِي النّارِ ! ^۱

د ـ قَتَلَةُ الحُسَينِ عليه السلام

۲۵۳۳.الإمام الصادق عليه السلام :كانَ الحُسَينُ عليه السلام مَعَ اُمِّهِ تَحمِلُهُ ، فَأَخَذَهُ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله فَقالَ : لَعَنَ اللّهُ قاتِليكَ ، ولَعَنَ اللّهُ سالِبيكَ ، وأهلَكَ اللّهُ المُتَوازِرينَ عَلَيكَ ، وحَكَمَ اللّهُ بَيني وبَينَ مَن أعانَ عَلَيكَ . ^۲

۲۵۳۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در حجّة الوداع ، در حالى كه بر ناقه خويش سوار و دستش بر شانه على عليه السلام بود ـ: بار خدايا! آيا رساندم؟ بار خدايا! آيا رساندم؟ اين ، پسر عموى من و پدرِ فرزندان من است . بار خدايا! هر كه را با او دشمنى كند ، در آتش ، سرنگون ساز .

د ـ قاتلان حسين عليه السلام

۲۵۳۳.امام صادق عليه السلام :حسين عليه السلام را مادرش [فاطمه عليهاالسلام ]در آغوش گرفته بود . پيامبر خدا ، او را گرفت و فرمود : «خداوند ، قاتلان تو را لعنت كند! خداوند ، غارت كنندگان تو را لعنت كند! خداوند ، هم دستانِ بر ضدّ تو را نابود كند! خداوند ، خود ، ميان من و كسانى كه بر ضدّ تو به يارى يكديگر برخيزند ، داورى كند!» .