۱۶ / ۸ . المُغيرَةُ بنُ العاصِ

۲۵۲۴.تفسير القمّي :رُوِيَ أنَّ مُغيرَةَ بنَ العاصِ كانَ رَجُلاً أعسَرَ ، فَحَمَلَ في طَريقِهِ إلى اُحُدٍ ثَلاثَةَ أحجارٍ ، فَقالَ : بِهذِهِ أقتُلُ مُحَمَّدا ، فَلَمّا حَضَرَ القِتالَ نَظَرَ إلى رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله وبِيَدِهِ السَّيفُ ، فَرَماهُ بِحَجَرٍ فَأَصابَ بِهِ رَسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله فَسَقَطَ السَّيفُ مِن يَدِهِ ، فَقالَ : قَتَلتُهُ وَاللّاتِ وَالعُزّى !
فَقالَ أميرُ المُؤمِنينَ عليه السلام : كَذَبَ لَعَنَهُ اللّهُ ! فَرَماهُ بِحَجَرٍ آخَرَ ، فَأَصابَ جَبهَتَهُ ، فَقالَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : اللّهُمَّ حَيِّرهُ . فَلَمَّا انكَشَفَ النّاسُ تَحَيَّرَ فَلَحِقَهُ عَمّاُر بنُ ياسِرٍ فَقَتَلَهُ . ^۱

۱۶ / ۹ . الوَليدُ بنُ عُقبَةَ

۲۵۲۵.الإمام عليّ عليه السلام :إنَّ امرَأَةَ الوَليدِ بنِ عُقبَةَ جاءَت إلى رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله ، تَشتَكِي الوَليدَ أنَّهُ يَضرِبُها ، فَقالَ لَها : اِرجِعي فَقولي لَهُ : إنَّ رَسولَ اللّهِ قَد أجارَني .
فَانطَلَقَت ، فَمَكَثَت ساعَةً ثُمَّ جاءَت ، فَقالَت : يا رَسولَ اللّهِ ما أقلَعَ عَنّي ، فَقَطَعَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله هُدبَةً مِن ثَوبٍ ^۲ فَأَعطاها ، فَقالَ : قولي : إنَّ رَسولَ اللّهِ قَد أجارَني ، هذِهِ هُدبَةٌ مِن ثَوبِهِ .
فَمَكَثَت ساعَةً ، ثُمَّ إنَّها رَجَعَت ، فَقالَت : يا رَسولَ اللّهِ ما زادَني إلّا ضَربا ، فَرَفَعَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله يَدَيهِ ، فَقالَ : «اللّهُمَّ عَلَيكَ بِالوَليدِ» مَرَّتَينِ أو ثَلاثا . ^۳

۱۶ / ۸ . مُغِيرة بن عاص

۲۵۲۴.تفسير القمّى :روايت شده است كه مُغيرة بن عاص ، مردى چپْ دست بود و در راهَش به اُحُد ، سه پاره سنگ برداشت و گفت : با اينها محمّد را مى كُشم .
چون در جنگ حاضر شد، چشمش به پيامبر خدا افتاد كه شمشير در دستش بود . سنگى به سوى ايشان انداخت كه به ايشان اصابت كرد و شمشير از دستش افتاد . گفت : به لات و عزّا سوگند كه او را كُشتم!
امير مؤمنان فرمود : «دروغ مى گويد . لعنت خدا بر او باد!».
مغيره ، سنگ ديگرى به طرف پيامبر صلى الله عليه و آله پرتاب كرد كه به پيشانى ايشان خورد . پيامبر خدا گفت : «بار خدايا! او را سرگردان نما» .
پس، چون مردم پراكنده شدند ، مغيره ، سرگردان مانده بود . عمّار بن ياسر ، خود را به او رساند و وى را كُشت .

۱۶ / ۹ . وليد بن عُقبه

۲۵۲۵.امام على عليه السلام :همسر وليد بن عقبه ، نزد پيامبر خدا آمد و از وليد ، شكايت كرد كه او را كتك مى زند . پيامبر صلى الله عليه و آله به او فرمود : «برگرد و به او بگو : پيامبر خدا ، مرا پناه داده است» .
زن رفت . ساعتى گذشت و باز آمد و گفت : اى پيامبر خدا ! از من ، دست بردار نيست .
پيامبر خدا ، ريشه اى از جامه خود كَنْد و به او داد و فرمود : «بگو : پيامبر خدا ، مرا پناه داده است و اين هم ، ريشه اى از جامه اوست» .
ساعتى گذشت . دوباره برگشت و گفت : اى پيامبر خدا! بيش از پيش ، مرا كتك زَد .
پيامبر خدا ، دستانش را بلند كرد و دو يا سه بار گفت : «بار خدايا! به حساب وليد بِرِس» .

۱۶ / ۶ . مَروانُ بنُ الحَكَمِ

۲۵۲۱.مسند أبي يعلى عن أبي يحيى النخعي :إنَّ الحَسَنَ والحُسَينَ عليهماالسلام مَرَّ بِهِما مَروانُ ، فَقالَ لَهُما قَولاً قَبيحا .
فَقالَ الحَسَنُ أوِ الحُسَينُ عليهماالسلام : وَاللّهِ ثُمَّ وَاللّهِ ، لَقَد لَعَنَكَ اللّهُ وأنتَ في صُلبِ الحَكَمِ عَلى لِسانِ نَبِيِّهِ صلى الله عليه و آله . قالَ : فَسَكَتَ مَروانُ . ^۱

۲۵۲۲.المستدرك على الصحيحين عن عبدالرحمن بن عوف :كانَ لا يولَدُ لِأَحَدٍ مَولودٌ إلّا أتى بِهِ النَّبِيَّ صلى الله عليه و آله فَدَعا لَهُ ، فَاُدخِلَ عَلَيهِ مَروانُ بنُ الحَكَمِ فَقالَ : هُوَ الوَزَغُ ابنُ الوَزَغِ ، المَلعونُ ابنُ المَلعونِ ! ^۲

۱۶ / ۷ . مُعاوِيَةُ وعَمرُو بنُ العاصِ

۲۵۲۳.المعجم الكبير عن ابن عبّاس :سَمِعَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله صَوتَ رَجُلَينِ يُغَنِّيانِ وهُما يَقولانِ :

يَزالُ ^۳ حَوارِيٌّ يَلوحُ عِظامُهُزَوَى الحَربَ عَنهُ أن يُجَنَّ فَيُقبَرا
فَسَأَلَ عَنهُما فَقيلَ : مُعاوِيَةُ وعَمرُو بنُ العاصِ .
فَقالَ : اللّهُمَّ اركُسهُما فِي الفِتنَةِ رَكسا ، ودُعَّهُما إلَى النّارِ دَعّا . ^۴

۱۶ / ۶ . مروان بن حَكَم

۲۵۲۱.مسند أبى يعلىـ به نقل از ابو يحيى نَخَعى ـ: مروان به حسن و حسين عليهماالسلامبرخورد و به آن دو زشتگويى كرد .
حسن عليه السلام يا حسين عليه السلام فرمود : «به خدا سوگند، به خدا سوگند كه خداوند ، تو را آن گاه كه در پشت حَكَم بودى ، با زبان پيامبرش لعنت كرده است» .
مروان ، خاموش شد .

۲۵۲۲.المستدرك على الصحيحينـ به نقل از عبد الرحمان بن عوف ـ: براى هيچ كس فرزندى زاده نمى شد ، مگر آن كه او را نزد پيامبر صلى الله عليه و آله مى آوردند و ايشان ، برايش دعا مى كرد . مروان بن حَكَم را كه نزد ايشان آوردند ، فرمود : «وَزَغ ، پسر وَزَغ، ملعون ، پسر ملعون!» .

۱۶ / ۷ . معاويه و عمرو بن عاص

۲۵۲۳.المعجم الكبيرـ به نقل از ابن عبّاس ـ: پيامبر خدا ، صداى دو مرد را شنيد كه آواز مى خوانند و مى گويند :
هنوز استخوان هاى آن يار نزديك ، هويداست
و جنگ ، او را باز مى داردش كه كفن گردد و به گور سپرده شود .
ايشان پرسيد : آن دو كيستند؟
گفته شد : معاويه و عمرو بن عاص .
پيامبر صلى الله عليه و آله گفت : «بار خدايا ! آن دو را در فتنه ، به سختى سرنگون ساز و با خشونت ، به سوى آتش بِرانشان» .