۸ / ۲ . مَسحُ الوَجهِ بِاليَدَينِ

۲۳۷۷.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :إذا سَأَلتُمُ اللّهَ ، فَاسأَلوهُ بِبُطونِ أكُفِّكُم ، ثُمَّ لا تَرُدّوها حَتّى تَمسَحوا بِها وُجوهَكُم ؛ فَإِنَّ اللّهَ جاعِلٌ فيها بَرَكَةً . ^۱

۲۳۷۸.عنه صلى الله عليه و آله :سَلُوا اللّهَ بِبُطونِ أكُفِّكُم ولا تَسأَلوهُ بِظُهورِها ، فَإِذا فَرَغتُم فَامسَحوا بِها وُجوهَكُم . ^۲

الفصل التّاسع : ما لا ينبغي للدّاعي

۹ / ۱ . طَلَبُ ما لا يَعلَمُ أنَّهُ خَيرٌ لَهُ

الكتاب

« وَ يَدْعُ الْاءِنسَـنُ بِالشَّرِّ دُعَآءَهُ بِالْخَيْرِ وَ كَانَ الْاءِنسَـنُ عَجُولًا » . ^۳

الحديث

۲۳۷۹.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :لا تَسخَطوا نِعَمَ اللّهِ ، ولا تَقتَرِحوا عَلَى اللّهِ ، وإذَا ابتُلِيَ أحَدُكُم في رِزقِهِ ومَعيشَتِهِ فَلا يُحدِثَنَّ شَيئا يَسأَ لُهُ ، لَعَلَّ في ذلِكَ حَتفَهُ وهَلاكَهُ ، ولكِن لِيَقُل : اللّهُمَّ بِجاهِ مُحَمَّدٍ وآلِهِ الطَّيِّبينَ إن كانَ ما كَرِهتُهُ مِن أمري هذا خَيرا لي وأفضَلَ في ديني فَصَبِّرني عَلَيهِ ، وقَوِّني عَلَى احتِمالِهِ ، ونَشِّطني بِثِقلِهِ ، وإن كانَ خِلافُ ذلِكَ خَيرا لي فَجُد عَلَيَّ بِهِ ، ورَضِّني بِقَضائِكَ عَلى كُلِّ حالٍ ، فَلَكَ الحَمدُ . ^۴

۹ / ۲ . الاِعتِداءُ

«ادْعُواْ رَبَّكُمْ تَضَرُّعًا وَخُفْيَةً إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ» . ^۵

۸ / ۲ . كشيدن دست ها به صورت

۲۳۷۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر گاه از خداوند درخواست مى كنيد ، با كفِ دست هايتان از او بخواهيد و پيش از آن كه دست هايتان را بيندازيد ، آنها را به صورت هايتان بكشيد ؛ زيرا خداوند ، در كفِ دست هايتان بركت نهاده است.

۲۳۷۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :از خداوند با كفِ دست هايتان درخواست كنيد و با پشتِ آنها از او درخواست نكنيد، و چون درخواستتان تمام شد ، دست هايتان را به صورت خود بكشيد.

فصل نهم : آنچه براى دعاكننده ، شايسته نيست

۹/۱ . درخواست چيزى كه نمى داند به صلاح اوست

قرآن

«و انسان [ همان گونه كه ]خير را فرا مى خواند، [ پيشامد ]بد را مى خواند و انسان همواره شتاب زده است» .

حديث

۲۳۷۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :نعمت هاى خدا را ناخوش مداريد و براى خدا تعيينِ تكليف نكنيد. هر گاه يكى از شما در روزى و معيشتش تنگى افتاد ، مبادا كارى بكند كه خود مى خواهد،كه شايد مرگ و نابودى او در آن باشد؛ بلكه بگويد : «بار خدايا! به آبروى محمّد و خاندان پاك او ، اگر اين وضع من ـ كه آن را ناخوش مى دارم ـ ، براى من بهتر و بيشتر به صلاح دينِ من است ، مرا بر آن ، شكيبا گردان و قدرت تحمّل آن را به من عطا فرما و در به دوش كشيدنِ بار آن ، پُرتوانم ساز، و اگر خلاف آن برايم بهتر است ، آن را به من ببخش و مرا در هر حال ، به قضايت راضى گردان ، و تو را سپاس».

۹ / ۲ . از حدْ گذشتن

«پروردگار خود را به زارى و نهانى بخوانيد، كه او از حد گذرندگان را دوست نمى دارد» .

توضيحى درباره گفتن «آمين» در پايان دعا

كلمه «آمين» ، چنان كه در حديثى از پيامبر صلى الله عليه و آله نيز نقل شده است ، به معناى «پروردگارا ! برآورده ساز» است و از اين رو ، گفتن اين كلمه در پايان دعاى خود و ديگران ، در روايات اسلامى توصيه شده است .
گفتنى است كه در سيره پيشوايان دينى ، مكرّر گزارش شده است كه آن بزرگواران ، پس از دعاى خود و يا ديگران ، آمين گفته اند و گاه ، سه بار اين كلمه را تكرار كرده اند .
البته بايد توجّه داشت كه حكم حال نماز با ساير حالات ، متفاوت است ، چنان كه از نظر فقه اماميه ، گفتنِ «آمينْ» بعد از فاتحة الكتاب ، در نماز ، جايز نيست .