۲ / ۵ . بركات الأذان

۲۲۰۲.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :إذا أذَّنَ المُؤَذِّنُ أدبَرَ الشَّيطانُ ولَهُ حُصاصٌ ^۱ . ^۲

۲۲۰۳.عنه صلى الله عليه و آلهـ فيوَصِيَّتِهِ لِأَميرِ المُؤمِنينَ عليه السلام ـ: يا عَلِيُّ، إذا وُلِدَ لَكَ غُلامٌ أو جارِيَةٌ فَأَذِّن في اُذُنِهِ اليُمنى ، و أقِم فِي اليُسرى ؛ فَإِنَّهُ لا يَضُرُّهُ الشَّيطانُ أبَدا . ^۳

۲۲۰۴.عنه صلى الله عليه و آله :إذا اُذِّنَ في قَريَةٍ ، أمَّنَهَا اللّهُ مِن عَذابِهِ ذلِكَ اليَومَ [يَومَ القيِامَةِ ] . ^۴

۲ / ۶ . مَن يَصلَحُ لِلتَّأذينِ

۲۲۰۵.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :يَؤُمُّكُم أقَرؤُكُم ، ويُؤَذِّنُ لَكُم خِيارُكُم . ^۵

۲۲۰۶.عنه صلى الله عليه و آلهـ لِبَني خَطمَةَ مِنَ الأَنصارِ ـ: يا بَني خَطمَةَ ، اجعَلوا مُؤَذِّنَكُم أفضَلَكُم في أنفُسِكُم. ^۶

۲ / ۷ . أهَمُّ ما يَنبَغي رِعايَتُهُ لِلمُؤَذِّنِ

۲۲۰۷.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :لا يُؤَذِّنُ إلّا مُتَوَضِّئٌ . ^۷

۲۲۰۸.سنن ابن ماجة عن أبي سعيد الخدري :إذا كُنتَ فِي البَوادي فَارفَع صَوتَكَ بِالأَذانِ ، فَإِنّي سَمِعتُ رَسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله يَقولُ : لا يَسمَعُهُ جِنٌّ ولا إنسٌ ولا شَجَرٌ ولا حَجَرٌ إلّا شَهِدَ لَهُ . ^۸

۲ / ۵ . بركات اذان

۲۲۰۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر گاه مؤذّن اذان بگويد ، شيطان به سرعت پا به فرار مى گذارد .

۲۲۰۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در سفارش به امير مؤمنان ـ: اى على! هر گاه پسرى يا دخترى برايت متولّد شد ، در گوش راست او اذان و در گوش چپش اقامه بگو ؛ زيرا با اين كار ، شيطان هرگز به او گزند نمى رساند.

۲۲۰۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر گاه در يك آبادى اذان گفته شود ، خداوند در آن روز [روز قيامت] ، آن آبادى را از عذابش ايمن مى دارد.

۲ / ۶ . افراد شايسته براى اذان گفتن

۲۲۰۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :آن كس كه قرائتش از همه شما بهتر است ، امام جماعتِ شما بشود و بهترينتان ، براى شما اذان بگويد.

۲۲۰۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ به بنى خَطمه (از انصار) ـ: اى بنى خَطمه ! مؤذّنتان را بهترين فرد در ميان خود قرار دهيد.

۲ / ۷ . مهم ترين وظايف مؤذّن

۲۲۰۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اذان نبايد بگويد ، مگر كسى كه وضو دارد.

۲۲۰۸.سنن ابن ماجةـ به نقل از ابو سعيد خُدرى ـ: هر گاه در بيابان بودى ، صدايت را به اذان بلند كن ؛ زيرا از پيامبر خدا شنيدم كه مى فرمود : «هيچ جِن و اِنس و درخت و سنگى نيست كه بانگ اذان را بشنود ، مگر اين كه به آن ، شهادت مى دهد» .

۲ / ۴ . فَضلُ المُؤَذِّنِ

۲۱۹۶.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :المُؤَذِّنونَ اُمَناءُ المُؤمِنينَ عَلى صَلَواتِهِم وصَومِهِم ولُحومِهِم ودِمائِهِم ، لا يَسأَلونَ اللّهَ عز و جل شَيئا إلّا أعطاهُم ، ولا يَشفَعونَ في شَيءٍ إلّا شُفِّعوا . ^۱

۲۱۹۷.عنه صلى الله عليه و آله :يَدُ الرَّحمنِ فَوقَ رَأسِ المُؤَذِّنِ ، وإنَّهُ لَيُغفَرُ لَهُ مَدى صَوتِهِ أينَ بَلَغَ . ^۲

۲۱۹۸.عنه صلى الله عليه و آلهـ وقَد سَمِعَ مُؤَذِّنا يَقولُ : أشهَدُ أن لا إلهَ إلَا اللّهُ ـ: صَدَّقَكَ كُلُ رَطبٍ ويابِسٍ . ^۳

۲۱۹۹.عنه صلى الله عليه و آله :مَن أذَّنَ في مِصرٍ مِن أمصارِ المُسلِمينَ سَنَةً وَجَبَت لَهُ الجَنَّةُ . ^۴

۲۲۰۰.عنه صلى الله عليه و آله :يُحشَرُ المُؤَذِّنونَ مِن اُمَّتي مَعَ النَّبِيّينَ وَالصِّدّيقينَ وَالشُّهَداءِ وَالصّالِحينَ . ^۵

۲۲۰۱.عنه صلى الله عليه و آله :مَن أذَّنَ في سَبيلِ اللّهِ صَلاةً واحِدَةً إيمانا وَاحتِسابا وتَقَرُّبا إلَى اللّهِ عز و جل ،غَفَرَ اللّهُ لَهُ ما سَلَفَ مِن ذُنوبِهِ ، ومَنَّ عَلَيهِ بِالعِصمَةِ فيما بَقِيَ مِن عُمُرِهِ ، وجَمَعَ بَينَهُ وبَينَ الشُّهَداءِ فِي الجَنَّةِ . ^۶

۲ / ۴ . فضيلت مؤذّن

۲۱۹۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مؤذّنان ، امانتدارانِ اهل ايمان بر نمازها و روزه و گوشت و خونشان هستند . هر چه از خداى عز و جل بخواهند ، به آنان عطا مى كند و براى هر چه شفاعت كنند ، شفاعتشان پذيرفته مى شود.

۲۱۹۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :دست خداى مهربان ، بالاى سرِ مؤذّن است ^۷ و به اندازه صدارَس او ، تا هر كجا صدايش برسد ، گناهانش را مى آمرزد.

۲۱۹۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ به مؤذّنى كه بانگ «أشهد أن لا إله إلّا اللّه » را از او شنيد ـ: هر تَر و خشكى ، تو را تصديق كرد .

۲۱۹۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس در شهرى از شهرهاى مسلمانان به مدّت يك سال اذان بگويد ، بهشت بر او واجب مى گردد.

۲۲۰۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مؤذّنان امّت من ، با پيامبران و صدّيقان و شهيدان و صالحان ، محشور مى شوند.

۲۲۰۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس در راه خدا و از سَرِ ايمان و براى طلب خشنودىِ خداو تقرّب به خداوند عز و جل ، براى يك نماز ، اذان بگويد ، خداوند ، گناهان گذشته او را مى آمرزد و او را در باقى مانده عمرش ، از گناه محفوظ مى دارد و وى را در بهشت ، با شهيدان گرد مى آورد.