۱۹۷۱.عنه صلى الله عليه و آله :خَلَّتانِ كثيرٌ مِن الناسِ فيهِما مَفتونٌ : الصِّحَّةُ والفَراغُ . ^۱

۸ / ۲ . خَطَرُ البِطالَة

۱۹۷۲.جامع الأخبار عن ابن عبّاس :كانَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله إذا نَظَرَ إلَى الرَّجُلِ فَأَعجَبَهُ ، قالَ : هَل لَهُ حِرفَةٌ ؟
فَإِن قالوا : لا .
قالَ : سَقَطَ مِن عَيني .
قيلَ : وكَيفَ ذلِكَ يا رَسولَ اللّهِ؟!
قالَ : لِأَنَّ المُؤمِنَ إذا لَم يَكُن لَهُ حِرفَةٌ يَعيشُ بِدينِهِ . ^۲

الفصل التاسع : تتبّع العيوب والتّعييرُ

۹ / ۱ . التَّحذيرُ مِن تَتَبُّعِ العُيُوب

۱۹۷۳.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :حَسبُ ابنِ آدَمَ مِنَ الإثمِ أن يَرتَعَ في عِرضِ أخيهِ المُسلِمِ . ^۳

۱۹۷۴.عنه صلى الله عليه و آله :يا معشرَ مَن أسلَمَ بلِسانِهِ ولَم يُسلِمْ بقلبِهِ، لاتَتَبَّعوا عَثَراتِ المسلِمينَ ؛ فإنّه مَن تَتَبَّعَ عَثَراتِ المسلِمينَ تَتَبَّعَ اللّهُ عَثْرتَهُ ، ومَن تَتَبَّعَ اللّهُ عَثْرتَهُ يَفْضَحْهُ . ^۴

۱۹۷۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :دو چيز است كه مايه فتنه بسيارى از مردم است: تن درستى و فراغت (بيكارى) .

۸ / ۲ . خطر بيكارى

۱۹۷۲.جامع الأخبارـ به نقل از ابن عبّاس ـ: پيامبر خدا ، هر گاه به كسى مى نگريست و او در چشمش خوش مى افتاد ، مى فرمود: «آيا كار و پيشه اى دارد؟» .
اگر مى گفتند : «نه» ، مى فرمود: «از چشمم افتاد» .
گفته شد : اى پيامبر خدا! چگونه چنين است؟
فرمود: «زيرا مؤمن ، اگر كار و پيشه اى نداشته باشد ، با دينش زندگى مى گذراند» .

فصل نهم : عيبجويى و سرزنش

۹ / ۱ . هشدار درباره عيبجويى

۱۹۷۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :آدمى زاده را همين گناه بس كه با آبروى برادر مسلمانش بازى كند.

۱۹۷۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اى جماعتى كه به زبان اسلام آورده ايد و به دل ، اسلام نياورده ايد! در جستجوى لغزش هاى مسلمانان نباشيد ، كه هر كس لغزش هاى مسلمانان را پى جويى كند، خداوند لغزش او را پى مى گيرد و هر كس كه خداوند عيبجويى او كند، رسوايش مى سازد .

۱۹۶۴.عنه صلى الله عليه و آله :شَرُّ الاُمورِ مُحْدَثاتُها ، ألَا وكُلُّ بِدعةٍ ضلالةٌ، ألَا وكلُّ ضَلالةٍ ففي النّارِ . ^۱

۱۹۶۵.عنه صلى الله عليه و آله :أهلُ البِدَعِ شَرُّ الخَلقِ والخَلِيقَةِ . ^۲

۷ / ۲ . بُطلانُ عَمَلِ المُبتَدِعِ

۱۹۶۶.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :إنَّ اللّهَ تعالى لايَقبَلُ لصاحِبِ بِدعةٍ صَوما ولا صَلاةً ولا صَدَقةً ولا حَجّا ولا عُمرةً ولا جِهادا ولا صَرْفا ولا عَدْلاً . ^۳

۱۹۶۷.عنه صلى الله عليه و آله :عَملٌ قليلٌ في سُنّةٍ خيرٌ مِن عملٍ كثيرٍ في بِدعةٍ . ^۴

۷ / ۳ . ما يَجِبُ عَلى العالِمِ عِندَ ظُهورِ البِدَعِ

۱۹۶۸.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :إذا ظَهَرَتِ البِدَعُ في اُمّتي فلْيُظهِرِ العالِمُ علمَهُ ، فمَن لَم يَفعلْ فعَلَيهِ لَعنةُ اللّهِ . ^۵

۱۹۶۹.عنه صلى الله عليه و آله :إذا ظَهَرَتِ البِدَعُ ولَعَنَ آخِرُ هذهِ الاُمّةِ أوَّلَها ، فمَن كانَ عندَهُ عِلمٌ فَلْيَنْشُرْهُ ، فإنَّ كاتِمَ العِلمِ يَومَئذٍ كَكاتِمِ ما أنْزلَ اللّهُ على محمّدٍ . ^۶

الفصل الثّامن : البطالة

۸ / ۱ . ذَمُّ البِطالَة

۱۹۷۰.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :إنَّ اللّهَ يُبغِضُ الصَّحيحَ الفارِغَ ، لا في شُغلِ الدنيا ولا في شُغلِ الآخِرَةِ . ^۷

۱۹۶۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بدترينِ امور ، آن است كه بدعت باشد. بدانيد كه هر بدعتى ، گم راهى است. بدانيد كه هر گم راهى اى ، فرجامش آتش است .

۱۹۶۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بدعت گذاران، بدترينِ مردم و موجودات هستند .

۷ / ۲ . پذيرفته نشدن اعمال صالح بدعت گذار

۱۹۶۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند ، از بدعت گذار ، نه روزه اى مى پذيرد، نه نمازى، نه صدقه اى (زكاتى) ، نه حَجّى، نه عُمره اى، نه جهادى، نه توبه اى و نه فديه اى.

۱۹۶۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :عمل اندكِ مطابق با سنّت ، بهتر است از عمل بسيارى است كه با بدعت ، همراه باشد .

۷ / ۳ . وظيفه عالمان به هنگام پديد آمدن بدعت ها

۱۹۶۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر گاه بدعت ها در ميان امّتم پديدار شوند ، بر عالِم است كه علم خود را آشكار سازد. هر كس چنين نكند، لعنت خدا بر او باد!

۱۹۶۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر گاه بدعت ها پديدار شوند و پسينيانِ اين امّت ، پيشينيانِ آن را نفرين كنند ، هر كس دانشى دارد، بايد آن را منتشر سازد ، كه هر كس در آن روز،دانش خود را پنهان دارد،همچون كسى است كه آنچه را خدا بر محمّد نازل كرده،كتمان كرده است.

فصل هشتم : بيكارى

۸ / ۱ . نكوهش بيكارى

۱۹۷۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند از شخص تن درستِ بيكاره كه نه سرگرم كارِ دنياست و نه سرگرمِ كار آخرت، نفرت دارد.