۵ / ۳ . أخطر أنواع الإيذاء

أ ـ إيذاءُ أهلِ البَيتِ عليهم السلام

۱۹۴۳.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :إذا قُمتُ المَقامَ المَحمودَ تَشَفَّعتُ في أصحابِ الكَبائِرِ مِن اُمَّتي ، فَيُشَفِّعُنِياللّهُ فيهِم ، وَاللّهِ لا تَشَفَّعتُ فيمَن آذى ذُرِّيَّتي . ^۱

۱۹۴۴.عنه صلى الله عليه و آله :مَن آذى عَلِيّا فَقَد آذاني . ^۲

۱۹۴۵.عنه صلى الله عليه و آلهـ في حَقِّ فاطِمَةَ عليهاالسلام ـ: إنَّمَا ابنَتي بَضعَةٌ مِنّي ، يُريبُني ما رابَها ،ويُؤذيني ما آذاها . ^۳

ب ـ إيذاءُ المُجاهِدِ

۱۹۴۶.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :اِتَّقوا أذَى المُجاهِدينَ ؛ فَإِنَّ اللّهَ يَغضَبُ لَهُم كَما يَغضَبُ لِلرُّسُلِ ، ويَستَجيبُ دُعاءَهُم كَما يَستَجيبُ دُعاءَ الرُّسُلِ . ^۴

۱۹۴۷.عنه صلى الله عليه و آله :مَن آذى غازِيا فَقَد آذاني ، ومَن آذاني فَقَد حَرَّمَ اللّهُ عَلَيهِ الجَنَّةَ ، ومَأواهُ النّارُ . ^۵

ج ـ إيذاءُ المُسلِمِ

۱۹۴۸.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :مَن آذى مُؤمِنا ولَو بِشَطرِ كَلِمَةٍ، جاءَ يَومَ القِيامَةِ مَكتوبٌ بَينَ عَينَيهِ : «آيِسا مِن رَحمَةِ اللّهِ» ، وكانَ كَمَن هَدَمَ الكَعبَةَ وَالبَيتَ المَقدِسَ ، وقَتَلَ عَشرَةَ آلافٍ مِنَ المَلائِكَةِ . ^۶

۵ / ۳ . بدترين نوع آزاررسانى

الف ـ آزار دادن اهل بيت عليهم السلام

۱۹۴۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :آن گاه كه در آن مقامِ ستوده ^۷ برخيزم ، براى آن دسته از امّتم كه به گناهان كبيره آلوده اند ، شفاعت مى كنم و خداوند ، شفاعت مرا درباره آنها مى پذيرد ؛ امّا به خدا سوگند ، براى كسى كه فرزندان مرا آزرده باشد، شفاعت نخواهم كرد .

۱۹۴۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس على را بيازارد ، مرا آزرده است .

۱۹۴۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ درباره فاطمه عليهاالسلام ـ: دخترم ، پاره تن من است . نگرانىِ او ، نگرانىِ من است و آزردن او ، آزردن من است .

ب ـ آزار دادن مجاهد

۱۹۴۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :از آزردن مجاهدان بترسيد؛ زيرا خداوند به خاطر آنان به خشم مى آيد ، همچنان كه براى پيامبران به خشم مى آيد ، و دعايشان نيز مستجاب مى شود ، همچنان كه دعاى پيامبران ، مستجاب مى شود .

۱۹۴۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس رزمنده اى را بيازارد ، مرا آزرده است و هر كس مرا بيازارد ، خداوند، بهشت را بر او حرام مى گرداند و سرپناهش آتش است .

ج ـ آزار دادن مسلمان

۱۹۴۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس مؤمنى را هر چند با نيم كلمه بيازارد ، روز قيامت در حالى مى آيد كه بر پيشانى او نوشته شده : «نوميد از رحمت خدا» ، و چونان كسى است كه كعبه و بيت المقدّس را خراب كرده و ده هزار فرشته را كشته است .

ج ـ المِزاحُ المُؤذي

۱۹۳۸.مسند ابن حنبل عن عبد الرحمن بن أبي ليلى :حَدَّثَنا أصحابُ رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله أنَّهُم كانوا يَسيرونَ مَعَ رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله في مَسيرٍ ، فَنامَ رَجُلٌ مِنهُم ، فَانطَلَقَ بَعضُهُم إلى نَبلٍ مَعَهُ فَأَخَذَها ، فَلَمَّا استَيقَظَ الرَّجُلُ فَزِ عَ ، فَضَحِكَ القَومُ ، فَقالَ : ما يُضحِكُكُم؟! فَقالوا : لا ، إلّا أنّا أخَذنا نَبلَ هذا فَفَزِعَ ، فَقالَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : لا يَحِلُّ لِمُسلِمٍ أن يُرَوِّعَ مُسلِما . ^۱

د ـ العِبادَةُ المُؤذِيَةُ

۱۹۳۹.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :لا يَجهَرُ بَعضُكُم عَلى بَعضٍ ، فَإِنَّ ذلِكَ يُؤذِي المُصَلِّيَ . ^۲

۱۹۴۰.سنن أبي داوود عن عبد اللّه بن بسر :جاءَ رَجُلٌ يَتَخَطّى رِقابَ النّاسِ يَومَ الجُمُعَةِ وَالنَّبِيُّ صلى الله عليه و آله يَخطُبُ ، فَقالَ لَهُ النَّبِيُّ صلى الله عليه و آله : اِجلِس فَقَد آذَيتَ . ^۳

۱۹۴۱.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :مَن تَرَكَ الصَّفَّ الأَوَّلَ مَخافَةَ أن يُؤذِيَ أحَدا ، أضعَفَ اللّهُ لَهُ أجرَ الصَّفِّ الأَوَّلِ . ^۴

۱۹۴۲.عنه صلى الله عليه و آلهـ لِعُمَرَ بنِ الخَطّابِ ـ: يا عُمَرُ ، إنَّكَ رَجُلٌ قَوِيٌّ ، لا تُزاحِم عَلَى الحَجَرِ فَتُؤذِيَ الضَّعيفَ ؛ إن وَجَدتَ خَلوَةً فَاستَلِمهُ ، وإلّا فَاستَقبِلهُ فَهَلِّل وكَبِّر . ^۵

ج ـ شوخىِ آزار دهنده

۱۹۳۸.مسند ابن حنبلـ به نقل از عبد الرحمان بن ابى ليلى ـ: اصحاب پيامبر خدا برايمان نقل كردند كه با پيامبر خدا در راهى مى رفتند. يكى از آنان خوابيد و ديگرى رفت و تير او را برداشت . هنگامى كه مرد بيدار شد، هراسان گشت. جمعيت خنديدند. پيامبر خدا پرسيد : «چرا مى خنديد؟» .
گفتند : چيزى نيست . ما تير اين شخص را برداشتيم و او هراسان شده است .
پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : «بر هيچ مسلمانى روا نيست كه مسلمانى را بترساند» .

و ـ عبادت آزار دهنده

۱۹۳۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :[ در هنگام خواندن نماز ، ]صداهايتان را از يكديگر بلندتر نكنيد؛ زيرا اين كار ، نمازگزار[ـِ ديگر]را آزار مى دهد .

۱۹۴۰.سنن أبى داوودـ به نقل از عبد اللّه بن بُسْر ـ: در روز جمعه ، مردى [ به مسجد ]آمد و از روى شانه هاى مردم رد شد ، در حالى كه پيامبر صلى الله عليه و آله خطبه مى خواند . به او فرمود : «بنشين ، باعث آزار شدى» .

۱۹۴۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس، از ترس اين كه باعث آزار كسى شود ، صفّ اوّل [ جماعت ]را ترك كند ، خداوند دو برابر ثوابِ صفّ اوّل را به او عطا مى فرمايد .

۱۹۴۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ به عمر بن خطّاب ـ: اى عمر! تو آدم توانمندى هستى . به طرف حجَر [ الأسود ]فشار نياور؛زيرا باعث آزار افراد ضعيف مى شوى. اگر خلوت بود، بر آن دست بكش،وگرنه به طرف آن رو كن و «لا إله إلّا اللّه » و «اللّه أكبر» بگو .