۳ / ۹ . الذُّنوبُ التي تُعَجَّلُ عُقوبَتُها

۱۹۱۹.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :ثلاثةٌ مِنَ الذُّنوبِ تُعَجَّلُ عُقوبَتُها ولا تُؤَخَّرُ إلى الآخِرَةِ : عُقوقُ الوالِدَينِ ، والبَغيُ على الناسِ ، وكُفرُ الإحسانِ . ^۱

۳ / ۱۰ . مُكفِّراتُ الذُّنوبِ

أ ـ العُقوبةُ في الدنيا

۱۹۲۰.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :إنّ المؤمنَ إذا قارَفَ الذُّنوبَ ابتُلِيَ بها بالفَقرِ ، فإن كانَ في ذلكَ كفّارةٌ لِذُنوبِهِ وإلّا ابتُلِيَ بالمَرضِ ، فإن كانَ ذلكَ كفّارةً لِذُنوبِهِ وإلّا ابتُلِيَ بالخَوفِ مِن السُّلطانِ يَطلُبُهُ ، فإن كانَ ذلكَ كفّارةً لِذُنوبِهِ وإلّا ضُيِّقَ علَيهِ عِندَ خُروجِ نفسِهِ ، حتّى يَلقَى اللّهَ حِينَ يَلقاهُ وما لَهُ مِن ذنبٍ يَدَّعِيهِ علَيهِ فَيَأمُرُ بهِ إلى الجَنَّةِ . ^۲

ب ـ الأمراضُ

۱۹۲۱.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :السُّقمُ يَمحُو الذُّنوبَ . ^۳

۱۹۲۲.عنه صلى الله عليه و آله :ساعاتُ الوَجَعِ يُذهِبْنَ ساعاتِ الخَطايا. ^۴

ج ـ الأحزانُ

۱۹۲۳.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :إذا كَثُرَت ذُنوبُ المؤمِنِ ولم يَكن لَهُ مِن العَمَلِ مايُكَفِّرُها ابتَلاهُ اللّهُ بالحُزنِ لِيُكَفِّرَها بهِ عَنهُ . ^۵

۱۹۲۴.عنه صلى الله عليه و آله :ما أصابَ المؤمنَ مِن نَصَبٍ ولا وَصَبٍ ولا حَزَنٍ حتّى الهَمُّ يُهِمُّهُ إلّا كَفَّرَ اللّهُ بهِ عَنهُ مِن سيّئاتِهِ . ^۶

۳ / ۹ . گناهان زودْ كيفر

۱۹۱۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :سه گناه است كه كيفرشان در همين دنيا مى رسد و به آخرت نمى افتد : آزردن پدر و مادر ، ستم به مردم، و ناسپاسى نسبت به خوبى ها[ى ديگران] .

۳ / ۱۰ . پاك كننده گناه

الف ـ كيفر دنيوى

۱۹۲۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر گاه مؤمن گناهانى انجام دهد، به سبب آنها گرفتار فقر مى شود . اگر آن فقر، گناهانش را پاك نكرد، به بيمارى مبتلا مى شود و اگر آن هم گناهانش را نزدود، به ترس از تعقيب قدرت حاكم ، گرفتار مى آيد و اگر اين نيز گناهانش را پاك نكرد، هنگام مُردن ، به سختى جان مى دهد، تا آن كه سرانجام، خدا را بدون گناهى كه به سبب آن بازخواست شود ، ديدار كند و دستور رسد كه او را به بهشت برند .

ب ـ بيمارى ها

۱۹۲۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بيمارى ، گناهان را پاك مى كند .

۱۹۲۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :لحظات درد كشيدن، لحظه هاى [ارتكاب] گناهان را مى بَرد .

ج ـ اندوه ها

۱۹۲۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر گاه گناهان مؤمن، بسيار شود و او عملى نداشته باشد كه آن گناهان را پاك گردانَد ، خداوند او را به اندوه مبتلا مى سازد تا بِدان ، گناهانش را بزدايد .

۱۹۲۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هيچ رنج و درد و اندوه و حتّى نگرانى خاطرى به مؤمن نمى رسد، جز اين كه خداوند، بِدان، گناهانش را مى زدايد .

۳ / ۷ . الإِصرارُ عَلَى الذَّنبِ

الكتاب

« وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُواْ فَـحِشَةً أَوْظَـلَمُواْ أَنفُسَهُمْ ذَكَرُواْ اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُواْ لِذُنُوبِهِمْ وَمَن يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَا اللَّهُ وَلَمْ يُصِرُّواْ عَلَى مَا فَعَلُواْ وَهُمْ يَعْلَمُونَ » . ^۱

الحديث

۱۹۱۶.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :مِن علاماتِ الشَّقاءِ : جُمودُ العَينِ ، وقَسوَةُ القلبِ ، وشِدَّةُ الحِرصِ في طَلَبِ الرِّزقِ ، والإصرارُ على الذَّنبِ . ^۲

۱۹۱۷.عنه صلى الله عليه و آله :لا كبيرَ مَع الاستِغفارِ ، ولا صغيرَ مع الإصرارِ . ^۳

۳ / ۸ . دَورُ الذُّنوبِ في زَوالِ النِّعْمَةِ

۱۹۱۸.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :اِتَّقُوا الذنوبَ فإنّها مَمْحَقَةٌ للخَيراتِ ، إنّ العبدَ لَيُذنِبُ الذنبَ فَيَنسى بهِ العِلمَ الذي كانَ قد عَلِمَهُ . ^۴

۳ / ۷ . پافشارى بر گناه

قرآن

«و آنان [متقين كسانى هستند] كه چون كار زشتى كنند، يا بر خود ستم روا دارند، خدا را به ياد مى آورند و براى گناهانشان آمرزش مى خواهند ، و چه كسى جز خدا، گناهان را مى آمرزد؟ و بر آنچه مرتكب شده اند، با آن كه مى دانند [ كه گناه است ]، پافشارى نمى كنند» .

حديث

۱۹۱۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خشكيدگى چشم (گريان نبودن از خوف خدا) و سنگ دلى و حرص فراوان در طلب روزى و اصرار بر گناه، از نشانه هاى شقاوت اند .

۱۹۱۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :با استغفار، كبيره اى نخواهد بود و با اصرار، صغيره معنا ندارد ^۵ .

۳ / ۸ . نقش گناهان در زوال نعمت ها

۱۹۱۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :از گناهان دورى كنيد ؛ زيرا گناهان، خوبى ها را محو مى كنند . همانا بنده [گاه ]گناه مى كند و به سبب آن، دانشى را كه آموخته ، فراموش مى كند .