الفصل الثامن والعشرون : الغيرة

۲۸ / ۱ . فَضلُ الغَيرةِ

۱۸۳۹.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :إنّ الغَيرَةَ مِن الإيمانِ . ^۱

۱۸۴۰.عنه صلى الله عليه و آله :إنّ اللّهَ تعالى يُحِبُّ مِن عِبادِهِ الغَيورَ . ^۲

۲۸ / ۲ . الغَيرةُ مِن صِفاتِ اللّهِ

۱۸۴۱.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :ألا وإنَّ اللّهَ حَرَّمَ الحَرامَ ، وحَدَّ الحُدودَ ، وما أحَدٌ أغيَرَ مِن اللّهِ ، ومِن غَيرَتِهِ حَرَّمَ الفَواحِشَ . ^۳

۲۸ / ۳ . ذمُّ التَّغايُرِ في غيرِ مَوضِعِ الغَيرةِ

۱۸۴۲.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :مِن الغَيرَةِ مايُحِبُّ اللّهُ ، ومِنها ما يَكرَهُ اللّهُ ، فأمّا مايُحِبُّ فالغَيرَةُ في الرِّيبةِ، وأمّا ما يَكرَهُ فالغَيرَةُ في غيرِ الرِّيبةِ . ^۴

الفصل التاسع والعشرون : القرض

۲۹ / ۱ . فضل الإقراض

الكتاب

« مَّن ذَا الَّذِى يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَـعِفَهُ لَهُ وَ لَهُ أَجْرٌ كَرِيمٌ » . ^۵

فصل بيست و هشتم : غيرت

۲۸ / ۱ . ستايش غيرت

۱۸۳۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :به راستى غيرت، از ايمان است.

۱۸۴۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند متعال، بندگان غيرتمند خويش را دوست مى دارد.

۲۸ / ۲ . غيرت ، از صفات خداست

۱۸۴۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بدانيد كه خداوند، حرام را ممنوع فرموده و حدود را مشخّص كرده است. كسى غيرتمندتر از خدا نيست و از غيرت اوست كه زشت كارى ها را حرام فرموده است.

۲۸ / ۳ . نكوهش غيرت ورزى بى جا

۱۸۴۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :غيرتى هست كه خدا آن را دوست دارد و غيرتى هست كه آن را دوست ندارد. غيرتى كه آن را دوست دارد، غيرت ورزى هنگام شك است و غيرتى كه دوست ندارد، غيرت نشان دادن در جايى است كه شكّى در بين نباشد.

فصل بيست و نهم : قرض دادن

۲۹ / ۱ . فضيلت قرض دادن

قرآن

«كيست آن كس كه به خدا وامى نيكو دهد تا [ نتيجه اش را ]براى وى دوچندان گرداند و او را پاداشى خوش باشد؟» .

الفصل السابع والعشرون : العفو

۲۷ / ۱ . فَضيلَةُ العَفوِ

الكتاب

« وَ جَزَ ؤُاْ سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِّثْلُهَا فَمَنْ عَفَا وَ أَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّــلِمِينَ » . ^۱

الحديث

۱۸۳۳.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :ألا اُخبِرُكُم بِخَيرِ خَلائقِ الدّنيا والآخِرَةِ ؟ : العَفوُ عَمَّن ظَلَمَكَ ، وتَصِلُ مَن قَطَعَكَ، والإحسانُ إلى مَن أساءَ إلَيكَ ، وإعطاءُ مَن حَرَمَكَ . ^۲

۱۸۳۴.عنه صلى الله عليه و آله :عَلَيكُم بِالعَفوِ ؛ فَإنَّ العَفوَ لا يَزيدُ العَبدَ إلّا عِزّا ، فَتَعافَوا يُعِزَّكُمُ اللّهُ . ^۳

۱۸۳۵.عنه صلى الله عليه و آله :مَن كَثُرَ عَفوُهُ مُدَّ في عُمرِهِ . ^۴

۱۸۳۶.عنه صلى الله عليه و آله :عَفوُ المَلِكِ أبقى لِلمُلكِ . ^۵

۲۷ / ۲ . العَفوُ عِندَ القُدرَةِ

۱۸۳۷.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :أولَى النّاسِ بِالعَفوِ أقدَرُهُم عَلَى العُقوبَةِ . ^۶

۱۸۳۸.تنبيه الخواطر :قالَ أعرابيٌّ : يا رَسولَ اللّهِ ، مَن يُحاسِبُ الخَلقَ يَومَ القِيامَةِ ؟ قالَ : اللّهُ عز و جل ، قالَ : نَجَونا ورَبِّ الكَعبَةِ ! قالَ : وكَيفَ ذاكَ يا أعرابِيُّ ؟ ! قالَ : لأِنَّ الكَريمَ إذا قَدَرَ عَفا . ^۷

فصل بيست و هفتم : گذشت

۲۷ / ۱ . ارزش گذشت

قرآن

«و جزاى بدى، بدى اى مانند آن است. پس هر كه در گذرد و نيكوكارى كند، پاداش او بر [ عهده ]خداست. به راستى كه او ستمگران را دوست نمى دارد» .

حديث

۱۸۳۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :آيا شما را از بهترين خوى هاى دنيا و آخرت خبر ندهم؟ گذشت از كسى كه به تو ستم كرده است، پيوستن به كسى كه از تو بريده است، نيكى با كسى كه به تو بدى كرده است، و عطا كردن به كسى كه از تو دريغ داشته است.

۱۸۳۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بر شما باد گذشت؛ زيرا گذشت، جز بر عزّتِ بنده نمى افزايد. پس، از يكديگر گذشت كنيد تا خداوند ، شما را عزّت بخشد.

۱۸۳۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كه پُرگذشت باشد، عمرش دراز مى شود.

۱۸۳۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :گذشت پادشاه، پادشاهى را پاينده تر مى كند.

۲۷ / ۲ . گذشت به هنگام قدرت

۱۸۳۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :سزاوارترينِ مردم به گذشت كردن، تواناترينِ آنها بر كيفر رساندن است.

۱۸۳۸.تنبيه الخواطر :عربى باديه نشين به پيامبر خدا گفت : اى پيامبر خدا! در روز قيامت، چه كسى به حساب خلايق مى رسد؟
فرمود: «خداوند عز و جل».
باديه نشين گفت: به خداوندگار كعبه سوگند كه نجات يافته ايم!
فرمود: «چگونه، اى اعرابى؟».
گفت: زيرا كريم،هر گاه قدرت يابد، مى بخشايد.