۵ / ۳ . مَن يَتَّقِ اللّهَ يَجعَلْ لَهُ مَخرَجا
الكتاب
« مَن كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْأَخِرِ وَ مَن يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا * وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ وَ مَن يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَــلِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَىْ ءٍ قَدْرًا » . ۱
الحديث
۱۶۷۴.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :لَو أنّ السَّماواتِ والأرضَ كانَتا رَتقا على عَبده المؤمن ثُمّ اتَّقَى اللّهَ ، لَجَعَلَ اللّهُ لَهُ مِنهُما فَرَجا ومَخرَجا . ۲
۱۶۷۵.عنه صلى الله عليه و آلهـ لَمّا قَرأَ : «ومَن يَتَّقِ اللّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجا» ـ: مِن شُبُهاتِ الدُّنيا ، ومِن غَمَراتِ المَوتِ ، وشَدائدِ يَومِ القِيامَةِ . ۳
۵ / ۴ . ما يُورِثُ التَّقوى
۱۶۷۶.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :إنَّ المُتَّقينَ الّذينَ يَتَّقونَ اللّهَ مِن الشّيءِ الّذي لا يُتَّقى مِنهُ خَوفا مِن الدُّخولِ في الشُّبهَةِ . ۴
۱۶۷۷.عنه صلى الله عليه و آلهـ في وصِيَّتِهِ لأبي ذرٍّ ـ: يا أبا ذرٍّ، لا يكونُ الرّجُلُ مِن المُتَّقينَ حتّى يُحاسِبَ نَفسَهُ أشَدَّ مِن مُحاسَبَةِ الشَّريكِ لِشَريكِهِ ، فيَعلَمَ مِن أينَ مَطعَمُهُ ، ومِن أينَ مَشرَبُهُ ، ومِن أينَ مَلبَسُهُ ؟ أمِن حِلٍّ ذلكَ ، أم مِن حَرامٍ ؟ ۵
۵ / ۳ . گشايش الهى براى تقواپيشگان
قرآن
«و هر كس از خدا پروا كند، [ خدا ]براى او راه بيرون شدنى قرار مى دهد و از جايى كه حسابش را نمى كند، به او روزى مى رساند، و هر كس بر خدا اعتماد كند، او براى وى بس است. خدا فرمانش را به انجام رساننده است. به راستى ، خدا براى هر چيزى، اندازه اى مقرّر كرده است» .
حديث
۱۶۷۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اگر آسمان ها و زمين در برابر بنده اى سر به هم آورند و آن بنده تقواى خدا پيشه كند، حتماً خداوند از ميان آن دو، گشايش و راه خروجى برايش قرار خواهد داد.
۱۶۷۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ چون آيه «و هر كه از خدا بترسد، [خداوند ]براى او راه خروجى قرار مى دهد» را خواند ـ: [يعنى راه خروج] از شبهات دنيا و از سختى هاى مرگ و دشوارى هاى روز قيامت.
۵ / ۴ . آنچه تقوا مى آورد
۱۶۷۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :پرهيزگاران ، كسانى هستند كه از ترس افتادن در شبهه، درباره آنچه جاى پرهيز ندارد، از خدا پروا مى كنند.
۱۶۷۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در سفارش خود به ابو ذر ـ: اى ابو ذر! آدمى از پرهيزگاران نيست ، مگر آن گاه كه حسابرسىِ او از نفْسش ، سخت تر از حساب كشيدن شريك از شريكش باشد و بداند كه از كجا مى خورد، از كجا مى آشامد و از كجا مى پوشد، و آيا اينها از راه حلال اند يا از حرام .
