۱۶۰۴.المناقب لابن شهر آشوب عن ابن مهاد عن أبيه :[أنَّ ]النَّبِيَ صلى الله عليه و آله بَرَكَ لِلحَسَنِ وَالحُسَينِ فَحَمَلَهُما وخالَفَ بَينَ أيديهِما وأرجُلِهِما، وقالَ : نِعمَ الجَمَلُ جَمَلُكُما . ^۱

۸ / ۱۲ . رَبيعُ الصِّبيانِ

۱۶۰۵.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :إنَّ التُّرابَ رَبيعُ الصِّبيانِ. ^۲

۱۶۰۶.عنه صلى الله عليه و آله :اُحِبُّ الصِّبيانُ لِخَمسٍ : الأوَّلُ : أنَّهُم هُمُ البَكَّاؤونَ ، وَالثّاني : يَتَمرَّغونَ بِالتُّرابِ، وَالثّالِثُ : يَختَصِمونَ مِن غَيرِ حِقدٍ ، وَالرّابِعُ : لا يَدَّخِرونَ لِغَدٍ شَيئا، وَالخامِسُ : يُعَمِّرونَ ثُمَّ يُخَرِّبونَ. ^۳

۱۶۰۴.المناقب ، ابن شهرآشوبـ به نقل از ابن مهاد، از پدرش ـ: پيامبر صلى الله عليه و آله براى حسن و حسين عليهماالسلامنيم خيز نشست و آنان را سوار كرد و دست ها و پاهايشان را مخالف يكديگر قرار داد ^۴ و فرمود : «شترِ شما، شترِ خوبى است» .

۸ / ۱۲ . تفريحگاه كودكان

۱۶۰۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :همانا خاك ، تفريحگاه كودكان است .

۱۶۰۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :كودكان را به خاطر پنج چيز دوست مى دارم : اوّل آن كه بسيار مى گِريند ؛ دوم آن كه با خاك، بازى مى كنند؛ سوم آن كه بدون كينه دشمنى مى كنند؛ چهارم آن كه چيزى براى فردا ذخيره نمى كنند؛ پنجم آن كه مى سازند و سپس خراب مى كنند .

۱۶۰۰.المعجم الكبير عن أبي سعيد :جاءَ الحُسَينُ عليه السلام ورَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله يُصَلّي ، فَالتَزَمَ عُنُقَ النَّبِيِ صلى الله عليه و آله ، فَقامَ بِهِ وأخَذَ بِيَدِهِ، فَلَم يَزَل مُمسِكَها حَتّى رَكَعَ. ^۱

۱۶۰۱.سنن النسائي عن عبد اللّه بن شدّاد عن أبيه :خَرَجَ عَلَينا رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله في إحدى صَلاتَي العِشاءِ وهُوَ حامِلٌ حَسَنا أو حُسَينا، فَتَقَدَّمَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله فَوَضَعَهُ، ثُمَّ كَبَّرَ لِلصَّلاةِ فَصَلّى، فَسَجَدَ بَينَ ظَهرانَي صَلاتِهِ سَجدَةً أطالَها، قالَ أبي : رَفَعتُ رَأسي وإذا الصَّبِيُ عَلى ظَهرِ رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله وهُوَ ساجِدٌ، فَرَجَعتُ إلى سُجودِي . فَلَمّا قَضى رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله الصَّلاةَ، قالَ النّاسُ : يا رَسولَ اللّهِ، إنَّكَ سَجَدتَ بَينَ ظَهرانَي صَلاتِكَ سَجدَةً أطَلتَها حَتّى ظَنَنَّا قَد أنَّهُ حَدَثَ أمرٌ أو أنَّهُ يُوحى إلَيكَ .
قالَ : كُلُّ ذلِكَ لَم يَكُن، ولكِنَّ ابني ارتَحَلَني فَكَرِهتُ أن اُعجِلَهُ حَتّى يَقضِيَ حاجَتَهُ . ^۲

۸ / ۱۱ . التَّصابي لِلصَّبِيِّ وَاللَّعِبُ مَعَهُ

۱۶۰۲.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :مَن كانَ عِندَهُ صَبِيٌ فَليَتَصابَ لَهُ. ^۳

۱۶۰۳.صحيح ابن حبّان عن أبي هريرة :كانَ النَّبِيُ صلى الله عليه و آله يَدلَعُ ^۴ لِسانَهُ لِلحُسَينِ، فَيَرى الصَّبِيُ حُمرَةَ لِسانِهِ، فَيَهِشُّ ^۵ إلَيهِ. فَقالَ لَهُ عُيَينَةُ بنُ بَدرٍ : ألا أراهُ يَصنَعُ هذا بِهذا، فواللّه إنَّهُ لَيَكونُ لِيَ الوَلَدُ قَد خَرَجَ وَجهُهُ وَما قَبَّلتُهُ قَطُّ !
فَقالَ النَّبِيُ صلى الله عليه و آله : مَن لا يَرحَمُ لا يُرحَمُ. ^۶

۱۶۰۰.المعجم الكبيرـ به نقل از ابو سعيد ـ: در حالى كه پيامبر خدا نماز مى خوانْد ، حسين عليه السلام آمد و گردن پيامبر صلى الله عليه و آله را گرفت . ايشان با او برخاست و او را با دست خود گرفت و همچنان او را نگه داشت تا به ركوع رفت .

۱۶۰۱.سنن النسائىـ به نقل از عبد اللّه بن شدّاد ، از پدرش ـ: هنگام يكى از دو نماز [مغرب و ]عشا ، پيامبر خدا به سوى ما بيرون آمد ، در حالى كه حسن يا حسين عليهماالسلامرا حمل مى كرد . پيامبر خدا ، آمد و او را زمين گذاشت . سپس ، تكبير نماز را گفت و نماز را شروع كرد . در ميان نماز ، سجده اى طولانى كرد . سرم را برداشتم ، كودك را بر پشت پيامبر خدا ديدم ، در حالى كه ايشان در سجده بود . پس به سجده باز گشتم .
وقتى پيامبر خدا ، نماز را به پايان بُرد ، مردم گفتند : اى پيامبر خدا! در ميان نمازت سجده اى طولانى داشتى ، به گونه اى كه گمان كرديم اتّفاقى افتاده و يا به شما وحى شده است .
فرمود: «هيچ كدام نبود ؛ ليكن پسرم بر دوش من سوار شد و خوش نداشتم كه او را به شتاب ، پايين آورم، تا اين كه نيازش را برآورد» .

۸ / ۱۱ . كودكى كردن با كودك و بازى با او

۱۶۰۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :نزد هر كس كودكى هست ، بايد با او كودكى كند ^۷ .

۱۶۰۳.صحيح ابن حبّانـ به نقل از ابو هريره ـ: پيامبر خدا، زبانش را براى حسين عليه السلام بيرون مى آورد و كودك، سرخىِ زبان را مى ديد و مى خنديد . عُيَينة بن بدر به ايشان گفت : چه مى بينيم؟ او با اين [كودك ]چنين مى كند ؟! من فرزندى دارم كه صورتش ريش در آورده ؛ ولى هيچ گاه او را نبوسيده ام .
پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: «كسى كه مهربانى نكند، مورد مهربانى قرار نمى گيرد» .