الحديث

۱۴۵۴.المراسيل عن هشام عن أبيه :أكثَرُ ما كانَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله إذا قَعَدَ عَلَى المِنبَرِ يَقولُ : «اتَّقُواْ اللَّهَ وَ قُولُواْ قَوْلًا سَدِيدًا» ^۱ . ^۲

۳ / ۵ . الدَّعوَةُ إلى مَكارِمِ الأَخلاقِ

۱۴۵۵.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :بُعِثتُ بِمَكارِمِ الأَخلاقِ ومَحاسِنِها . ^۳

۱۴۵۶.الإمام زين العابدين عليه السلام :كانَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله يَقولُ في آخِرِ خُطبَتِهِ : طوبى لِمَن طابَ خُلقُهُ ، وطَهُرَت سَجِيَّتُهُ ، وصَلُحَت سَريرَتُهُ ، وحَسُنَت عَلانِيَتُهُ ، وأنفَقَ الفَضلَ مِن مالِهِ ، وأمسَكَ الفَضلَ مِن قَولِهِ ، وأنصَفَ النّاسَ مِن نَفسِهِ . ^۴

۳ / ۶ . الدَّعوَةُ إلى عِبادَةِ اللّهِ عز و جل

« وَ مَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْاءِنسَ إِلَا لِيَعْبُدُونِ » . ^۵

« يَـأَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُواْ رَبَّكُمُ الَّذِى خَلَقَكُمْ وَ الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ » . ^۶

۳ / ۷ . الدَّعوَةُ إلى مَحَبَّةِ اللّهِ عز و جل

۱۴۵۷.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :أوحَى اللّهُ إلى نَجِيِّهِ موسَى بنِ عِمرانَ عليه السلام : يا موسى ، أحبِبني ، وحَبِّبني إلى خَلقي . قالَ : يا رَبَّ ، إنّي اُحِبُّكَ ، فَكَيفَ اُحَبِّبُكَ إلى خَلقِكَ ؟ قالَ : اُذكُر لَهُم نَعمائي عَلَيهِم وبَلائي عِندَهُم ؛ فَإِنَّهُم لا يَذكُرونَ ؛ إذ لا يَعرِفونَ مِنّي إلّا كُلَّ خَيرٍ . ^۷

حديث

۱۴۵۴.المراسيلـ به نقل از هشام ، از پدرش ـ: پيامبر خدا ، در بيشتر مواقعى كه بر منبر مى نشست ، مى فرمود : «از خدا پروا كنيد و سخنى استوار بگوييد» .

۳ / ۵ . دعوت به بزرگوارى هاى اخلاقى

۱۴۵۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :من به بزرگوارى هاى اخلاقى و نيكى هاى آن ، برانگيخته شدم.

۱۴۵۶.امام زين العابدين عليه السلام :پيامبر صلى الله عليه و آله در پايان خطابه اش مى فرمود : «خوشا به حال آن كسى كه خويَش نيكو، رفتارش پاك ، نهانش شايسته و ظاهرش نيك باشد و مازادِ مالش را انفاق كند و از زياده گويى اجتناب كند و به مردم از جانب خود ، انصاف دهد» .

۳ / ۶ . دعوت به پرستش خداوند عز و جل

«و جِنّ و اِنس را نيافريدم ، جز براى آن كه مرا بپرستند» .

«اى مردم! پروردگارتان را ـ كه شما و كسانى را كه پيش از شما بوده اند ، آفريده است ـ ، پرستش كنيد . باشد كه به تقوا بگراييد» .

۳ / ۷ . دعوت به محبّت خداوند عز و جل

۱۴۵۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند به همرازش موسى بن عمران عليه السلام وحى كرد : «اى موسى! مرا دوست بدار و مرا نزد بندگانم محبوب گردان».
[موسى] گفت : پروردگارا! من تو را دوست دارم ؛ امّا چگونه تو را نزد بندگانت محبوب گردانم؟
[خداوند] فرمود : «نعمت ها و آزمايش هايم را به يادشان آور ؛ زيرا آنان به ياد نمى آورند ، كه از من ، جز خوبى نمى شناسند» .

۳ / ۳ . الدَّعوَةُ إلَى الحُرِّيَّةِ الهادِفَةِ

الكتاب

«الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِىَّ الْأُمِّىَّ الَّذِى يَجِدُونَهُ مَكْتُوبًا عِندَهُمْ فِى التَّوْرَاةِ وَالإِْنجِيلِ يَأْمُرُهُم بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَاهُمْ عَنِ الْمُنكَرِ وَيُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّبَـتِ وَيُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبَئِثَ وَيَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالأَْغْلَـلَ الَّتِى كَانَتْ عَلَيْهِمْ» . ^۱

الحديث

۱۴۵۳.رسول اللّه صلى الله عليه و آلهـ مِن كِتابِهِ إلى أهالي نَجرانَ ـ: بِسمِ إلهِ إبراهيمَ وإسحاقَ ويَعقوبَ . مِن مُحَمَّدٍ رَسولِ اللّهِ إلى اُسقُفِّ نَجرانَ وأهلِ نَجرانَ ، إن أسلَمتُم فَإِنّي أحمَدُ إلَيكُمُ اللّهَ إلهَ إبراهيمَ وإسحاقَ ويَعقوبَ . أمّا بَعدُ ، فَإِنّي أدعوكُم إلى عِبادَةِ اللّهِ مِن عِبادَةِ العِبادِ ، وأدعوكُم إلى وَلايَةِ اللّهِ مِن وَلايَةِ العِبادِ . ^۲

۳ / ۴ . الدَّعوَةُ إلَى التَّقوى

الكتاب

« إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ * إِنِّى لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ» . ^۳

۳ / ۳ . دعوت به آزادى هدفمند

قرآن

«همانان كه از اين فرستاده، پيامبرِ درس نخوانده ـ كه [ نام ]او را نزد خود، در تورات و انجيل نوشته مى يابند ـ پيروى مى كنند؛ [ همان پيامبرى كه ] آنان را به كار پسنديده ، فرمان مى دهد و از كار ناپسند ، باز مى دارد و براى آنان ، چيزهاى پاكيزه را حلال و چيزهاى ناپاك را حرام مى گردانَد و از [ دوش ] آنان ، قيد و بندهايى را كه بر ايشان بوده است ، بر مى دارد» .

حديث

۱۴۵۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ از نامه ايشان به اهالى نجران ـ: به نام خداى ابراهيم و اسحاق و يعقوب . از محمّد ، پيامبر خدا ، به اسقف نجران و مردم نجران . اگر اسلام بياوريد ، من با شما ، اللّه خداى ابراهيم و اسحاق و يعقوب را ستايش خواهم كرد . امّا بعد، من ، شما را از عبادتِ بندگان به عبادت خداوند ، و از ولايت بندگان به ولايت خداوند ، فرا مى خوانم .

۳ / ۴ . دعوت به پرهيزگارى

قرآن

«چون برادرشان نوح به آنان گفت: آيا پروا نداريد؟ من براى شما ، فرستاده اى در خورِ اعتمادم» .