۱۴۱۴.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :إنَّ اللّهَ تَعالى لَيَكتُبُ لِلعَبدِ الدَّرَجَةَ العُليا فِي الجَنَّةِ ، فَلا يَبلُغُها عَمَلُهُ ، فَلا يَزالُ يُتَعَهَّدُ بِالبَلاءِ حَتّى يَبلُغَها . ^۱

۱۴۱۵.الكافي عن عليّ بن رئاب :سَأَلتُ أبا عَبدِ اللّهِ عليه السلام عَن قَولِ اللّهِ عز و جل : «وَ مَا أَصَـبَكُم مِّن مُّصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ» أرَأَيتَ ما أصابَ عَلِيّا وأهلَ بَيتِهِ عليهم السلام مِن بَعدِهِ هُوَ بِما كَسَبَت أيديهِم ، وهُم أهلُ بَيتِ طَهارَةٍ مَعصومونَ ؟
فَقالَ:إنَّ رَسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله كانَ يَتوبُ إلَى اللّهِ ويَستَغفِرُهُ في كُلِّ يَومٍ ولَيلَةٍ مِئَةَ مَرَّةٍ مِن غَيرِ ذَنبٍ ، إنَّ اللّهَ يَخُصُّ أولِياءَهُ بِالمَصائِبِ لِيَأجُرَهُم عَلَيها مِن غَيرِ ذَنبٍ . ^۲

۱۴۱۶.الإمام الحسن عليه السلام :سَمِعتُ جَدّي رَسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله يَقولُ : إنَّ فِي الجَنَّةِ شَجَرَةً يُقالُ لَها شَجَرَةُ البَلوى ، يُؤتى بِأَهلِ البَلاءِ يَومَ القِيامَةِ ، فَلا يُرفَعُ لَهُم ديوانٌ ^۳ ولا يُنصَبُ لَهُم ميزانٌ ، يُصَبُّ عَلَيهِمُ الأَجرُ صَبّا ، وقَرَأَ : «إِنَّمَا يُوَفَّى الصَّـبِرُونَ أَجْرَهُم بِغَيْرِ حِسَابٍ» ^۴ . ^۵

۲ / ۷ . مَن لم يَبْتَلِ فَهو مبغوضٌ عندَ اللّهِ عز و جل

الكتاب

«وَ لَوْلَا أَن يَكُونَ النَّاسُ أُمَّةً وَ حِدَةً لَّجَعَلْنَا لِمَن يَكْفُرُ بِالرَّحْمَـنِ لِبُيُوتِهِمْ سُقُفًا مِّن فِضَّةٍ وَ مَعَارِجَ عَلَيْهَا يَظْهَرُونَ* وَ لِبُيُوتِهِمْ أَبْوَ بًا وَ سُرُرًا عَلَيْهَا يَتَّكِـئونَ» . ^۶

۱۴۱۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداى متعال براى بنده در بهشت ، درجه اى بلند مقرّر كرده كه عمل او به آن نمى رسد. پس پيوسته گرفتار بلا مى شود تا بِدان برسد.

۱۴۱۵.الكافىـ به نقل از على بن رئاب ـ: از امام صادق عليه السلام درباره اين سخن خداوند عز و جل : «و هر [ گونه ]مصيبتى به شما برسد، به سبب عملكرد خود شماست» پرسيدم كه: درباره آنچه به على و اهل بيت او عليهم السلام پس از او رسيد، چه نظرى داريد؟ آيا آن هم به خاطر عملكرد خودشان بود، در حالى كه آنان ، اهل بيت طهارت و معصوم بودند؟
فرمود: «همانا پيامبر خدا بدون انجام دادن گناهى، هر روز و شب، صد مرتبه به درگاه خداوند، توبه مى كرد و آمرزش مى طلبيد. خداوند، براى اوليايش، بدون هيچ گناهى [از جانب ايشان]، مصيبت هايى اختصاص داده تا بر پايه آنها پاداششان دهد».

۱۴۱۶.امام حسن عليه السلام :از جدّم، پيامبر خدا، شنيدم كه مى فرمود: «در بهشت، درختى است كه به آن، درخت بلا گفته مى شود. روز رستاخيز، گرفتاران را مى آورند و براى آنان حساب و كتاب و محكمه اى داير نمى شود [و ]بر آنان، پاداش، فراوان ريخته مى شود» و اين آيه را قرائت فرمود: «بى ترديد، شكيبايان، پاداش خود را بى حساب [ و ]به تمام، خواهند يافت» .

۲ / ۷ . انسان بى بلا ، مبغوض خدا

قرآن

«و اگر نه آن بود كه [ همه ] مردم [ در انكار خدا ]امّتى واحد گردند، قطعاً براى خانه هاى آنان كه به [ خداى ]رحمان كفر مى ورزيدند، سقف ها و نردبان هايى از نقره قرار مى داديم كه بر آنها بالا روند و براى خانه هايشان نيز درها و تخت هايى كه بر آنها تكيه زنند» .

۱۴۰۹.عنه صلى الله عليه و آله :ما يُصيبُ المُسلِمَ ، مِن نَصَبٍ ولا وَصَبٍ ، ولا هَمًّ ولا حَزَنٍ ولا أذىً ولا غَمًّ ، حَتَّى الشَّوكَةِ يُشاكُها ، إلّا كَفَّرَ اللّهُ بِها مِن خَطاياهُ . ^۱

۱۴۱۰.الموطّأ عن يحيى بن سعيد :إنَّ رَجُلاً جاءَهُ المَوتُ في زَمانِ رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله ، فَقالَ رَجُلٌ : هَنيئا لَهُ ماتَ ولَم يُبتَلَ بِمَرَضٍ .
فَقالَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : وَيحَكَ ، وما يُدريكَ لَو أنَّ اللّهَ ابتَلاهُ بِمَرَضٍ يُكَفِّرُ بِهِ مِن سَيِّئاتِهِ . ^۲

۱۴۱۱.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :إذا كَثُرَت ذُنوبُ العَبدِ ولَم يَكُن لَهُ ما يُكَفِّرُها مِنَ العَمَلِ ، ابتَلاهُ اللّهُ عز و جل بِالحُزنِ لِيُكَفِّرَها عَنهُ . ^۳

۲ / ۶ . التَّكامُلُ لِلأَنبِياءِ عليهم السلام وَالأَولِياءِ

۱۴۱۲.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :إنَّ البَلاءَ ... لِلأَنبِياءِ دَرَجَةٌ ، ولِلأَولِياءِ كَرامَةٌ . ^۴

۱۴۱۳.الإمام الصادق عليه السلام :سُئِلَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : مَن أشَدُّ النّاسِ بَلاءً فِي الدُّنيا ؟ فَقالَ : النَّبِيّونَ ثُمَّ الأَمثَلُ فَالأَمثَلُ ، ويُبتَلَى المُؤمِنُ بَعدُ عَلى قَدرِ إيمانِهِ وحُسنِ أعمالِهِ ، فَمَن صَحَّ إيمانُهُ وحَسُنَ عَمَلُهُ اشتَدَّ بَلاؤُهُ ، ومَن سَخُفَ إيمانُهُ وضَعُفَ عَمَلُهُ قَلَّ بَلاؤُهُ . ^۵

۱۴۰۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :به مسلمان، رنج و درد طولانى و غم و اندوه و آزار و غصّه، حتّى خارى كه به تنش فرو مى رود ، نمى رسد، جز اين كه خداوند به خاطر آنها، گناهان او را پاك مى كند .

۱۴۱۰.الموطّأـ به نقل از يحيى بن سعيد ـ: مردى در زمان پيامبر خدا مُرد. كسى درباره او گفت: گوارايش باد! او مُرد، در حالى كه به مرضى مبتلا نشد.
آن گاه پيامبر خدا فرمود: «واى بر تو! تو چه مى دانى؟ چنانچه خداوند عز و جل او را به مرضى مبتلا مى كرد، با آن، گناهانش را پاك مى نمود».

۱۴۱۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر گاه گناهان بنده بسيار شدند و او داراى عملى نبود كه آنها را پاك كند، خداوند عز و جل او را به اندوه، گرفتار مى سازد تا گناهان او را پاك گرداند.

۲ / ۶ . تكامل براى انبيا عليهم السلام و اوليا

۱۴۱۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :همانا بلا ... براى پيامبران، درجه، و براى دوستان خدا، كرامت است.

۱۴۱۳.امام صادق عليه السلام :از پيامبر صلى الله عليه و آله پرسيدند: گرفتارترينْ مردم در دنيا ، كيان اند؟
فرمود: «پيامبران، سپس برترين هاى پس از آنان و [سپس ]برترين هاى پس از آنان . مؤمن به اندازه ايمان و نيكى عمل هايش، مبتلا مى گردد. پس هر كس ايمانش كامل و عملش نيكو باشد، گرفتارى اش بيشتر، و هر كس ايمانش ناقص و عملش اندك باشد، گرفتارى اش اندك خواهد بود».